Latine +/-

Appellatio +/-

 API: /ˈtor.mi.na/(classice)
Syllabificatio phonetica: tor·mi·na — morphologica: tormin-a

Notatio +/-

← Latinetorqueō (torquēre)

Nomen substantivum +/-

torm|ĭna, -ĭnum neut. plur. [1][2][3][4][5]

  1. (Propriē) tortūra ventris, acria intestinorum tormenta.[1]
  2. (Translatē) acres dolores ex alio morbo.

Declinatio +/-

n. sing. plur.
nom.
tormina I
gen.
torminum II
dat.
torminibus III
acc.
tormina IV
abl.
torminibus VI
voc.
tormina V

Dictiones collatae +/-

Dictiones derivatae +/-

Translationes +/-

Tortura ventrisdilatare ▼
Tortura ventriscollabi ▲
Acres dolores ex alio morbodilatare ▼
Acres dolores ex alio morbocollabi ▲

Discretiva

  tormina dictio est in variis linguis:

Formae affines +/-

Latine +/-

Proprietates grammaticales +/-

Forma Modus flexurae originis
tormina casus accusativus pluralis substantivi tormina
tormina casus vocativus pluralis substantivi tormina

Appellatio +/-

 API: /ˈtor.mi.na/(classice)
Syllabificatio phonetica: tor·mi·na — morphologica: tormin-a

Loci +/-

M. Porcius Cato
-234…-149
Aulus Cornelius Celsus ca.
-25…+50
C. Plinius Secundus
23–79
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

antiq.

  • Tormina quibus molesta erunt, sic facito. Brassicam macerato bene, postea in aulam coicito, defervefacito bene. Ubi cocta erit bene, aquam defundito. Eo addito oleum bene et salis paululum et cuminum et pollinum polentae. Postea ferve bene facito. Ubi ferverit, in catinum indito. Dato edit, si poterit, sine pane; si non, dato panem purum ibidem madefaciat. Et si febrim non habebit, dato vinum atrum bibat; cito sanus fiet. —De agri cultura M. Porci Catonis [6]

class.  (ca. 30 p.C.n.)

  • Frigus modo nervorum distentionem, modo rigorem infert; illud spasmos, hoc tetanos Graece nominatur; nigritiem in ulceribus, horrores in febribus excitat. In siccitatibus acutae febres, lippitudines, tormina, urinae difficultas, articulorum dolores oriuntur; per imbres longae febres, alvi deiectiones, angina, cancri, morbi comitiales, resolutio nervorum (paralysin [παράλυσιν] Graeci nominant). —De Medicina Celsi [7][8]
  • Proxima his inter intestinorum mala tormina esse consueverunt: δυσεντερία Graece vocatur. Intus intestina exulcerantur; ex his cruor manat isque modo cum stercore aliquo semper liquido, modo cum quibusdam quasi muccosis excernitur, interdum simul quaedam carnosa descendunt; frequens deiciendi cupiditas dolorque in ano est. Cum eodem dolore exiguum aliquid emittitur atque eo quoque tormentum intenditur; idque post tempus aliquod levatur exiguaque requies est; somnus interpellatur; febricula oritur; —De Medicina Celsi [9]

saec. I.  (ca. 78 p.C.n.)

  • Cicer et silvestre est, foliis simile, odore gravi. si largius sumatur, alvus solvitur et inflatio contrahitur et tormina. tostum salubrius habetur. cicercula etiamnum magis in alvo proficit. farina utriusque ulcera manantia capitis sanat, efficacius silvestris, item comitiales et iocinerum tumores et serpentium ictus. —Naturalis historia Plinii [10][8]
  • Tormina discutit quodcumque panaces, Vettonica praeterquam a cruditate, peucedani sucus et inflationes, ructus gignens, acori radix, daucum vel si lactucae modo sumatur. ladanum Cyprium potum interaneorum vitiis occurrit, Gentianae farina ex aqua tepida fabae magnitudine, plantago mane sumpta II lingulis et tertia papaveris in vini cyathis IIII non veteris. datur et in somnum euntibus addito nitro vel polenta, si multo post cibum detur. colo infunditur hemina suci vel in febri. —Naturalis historia Plinii [11]

Fontes

  1. 1.0 1.1 1.2 Aegidius [Egidio] Forcellini, Lexicon Totius Latinitatis (Editio Quarta: Bononiae, Patavii) Tom. IV (R-S) / Tom. IV (T-Z), p. 750 — “TORMĬNA, um, n. plur. 3. (torqueo) In sing. num. non est in usu.”
  2. 2.0 2.1 Freund, Wilhelm (1806-1894). Grand dictionnaire de la langue latine … (Editio Prima: Paris, 1883-1929) Tom. III, p. 462 — “tormĭna, ĭnum, n. [torqueo]”
  3. 3.0 3.1 Karl Ernst Georges, Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch (Hannover 1913/1918) — tormina, um, n. pl. (torqueo) (tom. 2, p. 3152)
  4. 4.0 4.1 Langenscheidt, Online-Wörterbuch (Lexicon Latinum et Germanicum)tormina
  5. 5.0 5.1 Olivetti, Dizionario Latino (Lexicon Latinum et Italicum)tormina
  6. Marcus Porcius Cato - De re rustica (vel: De agri cultura). (The Latin Library): Caput 157. Versus 9 — tormina
  7. 7.0 7.1 Aulus Cornelius Celsus, De Medicina - Libri Octo. (Teubner, Lipsiae MDCCCLIX). Liber secundus, I. [12] — tormina
  8. 8.0 8.1 8.2 Vicicitatio: tormina.
  9. Aulus Cornelius Celsus, De Medicina - Libri Octo. (Teubner, Lipsiae MDCCCLIX). Liber quartus, XXII. De torminibus. [1] — tormina
  10. 10.0 10.1 Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber XXII, cap. 72, [148] — tormina
  11. Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber XXVI, cap. 47, [74] — tormina