traduxerit

Discretiva

traduxerit dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
trādūxerit	tertia singularis	perfectum	activa	coniunctivus	trādūcō (trādūcere)
trādūxerit	tertia singularis	futurum exactum	activa	indicativus	trādūcō (trādūcere)

Appellatio pronuntiatusque

API: /traːˈduːk.se.rit/

(classice)

Syllabificatio phonetica: trā·dū·xe·rit — morphologica: tra-dux-erit

Loci

P. Cornelius Tacitus 55–117

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas postclassica

saec. II.  (ca. 105–110 p.C.n.)

• Interea Iulius Sabinus proiectis foederis Romani monumentis Caesarem se salutari iubet magnamque et inconditam popularium turbam in Sequanos rapit, conterminam civitatem et nobis fidam; nec Sequani detractavere certamen. fortuna melioribus adfuit: fusi Lingones. Sabinus festinatum temere proelium pari formidine deseruit; utque famam exitii sui faceret, villam, in quam perfugerat, cremavit, illic voluntaria morte interisse creditus. sed quibus artibus latebrisque vitam per novem mox annos traduxerit, simul amicorum eius constantiam et insigne Epponinae uxoris exemplum suo loco reddemus. —Historiae P. Cornelii Taciti