Discretiva

  traduxi dictio est in variis linguis:

Formae affines +/-

Latine +/-

Proprietates grammaticales +/-

Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
trādūxī prima singularis perfectum activa indicativus trādūcō (trādūcere)

Appellatio +/-

 API: /traːˈduːk.siː/(classice)
Syllabificatio phonetica: trā·dū·xī — morphologica: tra-dux-i

Loci +/-

M. Tullius Cicero
–106…–43
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.  (55 a.C.n. / 699 a.u.)

  • Quod si umquam populo Romano concessum esset ut iure incitatus videretur, id quod docebam saepe esse concessum, nullam illa causa iustiorem fuisse. Tum omnen, orationem traduxi et converti in increpandam Caepionis fugam, in deplorandum interitum exercitus: sic et eorum dolorem, qui lugebant suos, oratione refricabam et animos equitum Romanorum, apud quos tum iudices causa agebatur, ad Q. Caepionis odium, a quo erant ipsi propter iudicia abalienati, renovabam. —De oratore Ciceronis [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Marcus Tullius Cicero - De oratore. (The Latin Library): Liber secundus. XLVIII [199] — traduxi
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: traduxi.