tramittere

Discretiva

tramittere dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
trāmittere	secunda singularis	praesens	passiva	imperativus	trāmittō
trāmittere	—	praesens	activa	infinitivus	trāmittō

Appellatio pronuntiatusque

API: /traːˈmit.te.re/

(classice)

Syllabificatio phonetica: trā·mit·te·re — morphologica: tra[ns]-mitt-ere

Formae aliae

• trānsmittere

Loci

Titus Livius –58…+17

C. Plinius Secundus 23–79

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• Scipio ex octoginta navibus quas aut secum ex Italia adductas aut captas Carthagine habebat quinquaginta in Sardiniam tramittere iussus, quia fama erat magnum navalem apparatum eo anno Carthagine esse: ducentis navibus omnem oram Italiae Siciliae Sardiniaeque impleturos. —Ab urbe condita Titi Livii

saec. I.  (ca. 78 p.C.n.)

• itaque uni ei insulae crocodili non adnant olfactuque eius generis hominum, ut Psyllorum serpentes, fugantur. hebetes oculos hoc animal dicitur habere in aqua, extra acerrimi visus, quattuorque menses hiemis semper inedia tramittere in specu. quidam hoc unum quamdiu vivat crescere arbitrantur; vivit autem longo tempore. —Naturalis historia Plinii