transmittere

Discretiva

transmittere dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
trānsmittere	secunda singularis	praesens	passiva	imperativus	trānsmittō
trānsmittere	—	praesens	activa	infinitivus	trānsmittō

Appellatio pronuntiatusque

API: /traːnsˈmit.te.re/

(classice)

Syllabificatio phonetica: trāns·mit·te·re — morphologica: trans-mitt-ere

Formae aliae

• trāmittere

Loci

Lucius Annaeus Seneca –3…+65

Marcus Valerius Martialis 40–103

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• Hoc argumentum parum potens est. Quare? Quia, quamvis sol ex superiore parte sit, totam tamen percutit nubem, ergo et tingit. Quidni? cum radios transmittere soleat et omnem densitatem perrumpere. Deinde contrariam rem proposito suo dicunt. Nam si superior est sol et ideo superiori tantum parti nubium affunditur, numquam terra tenus descendet arcus: atqui usque in humum demittitur. —Naturales quaestiones Senecae

saec. I.  (ca. 85–102 p.C.n.)

• Natali pallere suo, ne calda Sabello

Desit; et ut liquidum potet Alauda merum,

Turbida sollicito transmittere Caecuba sacco;

Atque inter mensas ire, redire suas;

Excipere hos illos, et tota surgere cena

Marmora calcantem frigidiora gelu:

Quae ratio est, haec sponte sua perferre patique,

Quae te si iubeat rex dominusque, neges? —Epigrammata M. Valerii Martialis