Discretiva

  tranquillitatis dictio est in variis linguis:

Formae affines +/-

Latine +/-

Proprietates grammaticales +/-

Forma Modus flexurae originis
tranquillitātis casus genitivus singularis substantivi tranquillitās

Appellatio pronuntiatusque +/-

 API: /tran.kwil.liˈtaːtis/(classice)
Syllabificatio phonetica: tran·quil·li·tā·tis — morphologica: tranquillitat-is

Loci +/-

M. Tullius Cicero
-106…-43
Titus Livius
-58…+17
Velleius Paterculus
ca. -20…+35
Lucius Annaeus Seneca
-3…+65
Franciscus Petrarca
1304-1374
antiq. class.class.class.class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.  (55 a.C.n. / 699 a.u.)

  • Ergo his fundamentis positis consulatus tui triduo post inspectante et tacente te a fatali portento prodigioque rei publicae lex Aelia et Fufia eversa est, propugnacula murique tranquillitatis atque otii conlegia non ea solum quae senatus sustulerat restituta, sed innumerabilia quaedam nova ex omni faece urbis ac servitio concitata. —In L. Calpurnium Pisonem oratio Ciceronis [1][2]

class.

  • Omnes alii ordines, omnes homines mutationem in meliorem statum rei publicae sentient: ad coniuges tantum nostras pacis et tranquillitatis publicae fructus non perveniet? —Ab urbe condita Titi Livii [3][2]

class.

  • Tum refulsit certa spes liberorum parentibus, viris matrimoniorum, dominis patrimonii, omnibus hominibus salutis, quietis, pacis, tranquillitatis, adeo ut nec plus sperari potuerit nec spei responderi felicius. —Historiae Romanae Vellei [4][2]

class.

  • Scopulum esse illum putamus dementissimi: portus est, aliquando petendus, numquam recusandus, in quem si quis intra primos annos delatus est, non magis queri debet quam qui cito navigavit. Alium enim, ut scis, venti segnes ludunt ac detinent et tranquillitatis lentissimae taedio lassant, alium pertinax flatus celerrime perfert. —Ad Lucilium epistulae morales Senecae [5][2]

Latinitas humanistica

saec. XIV.  (1354-1367 p.C.n.)

  • Mirus senex, qui quietem ceu speciem mortis horreret, cum nichil seni apertius quiete, nichilque sit turpius sene laborioso ac sollicito, cuius vita omnis tranquillitatis exemplar esse debet. —De remediis utriusque fortune Petrarcae [6][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Marcus Tullius Cicero - In L. Calpurnium Pisonem oratio. (The Latin Library): IV — tranquillitatis
  2. 2.0 2.1 2.2 2.3 2.4 2.5 Vicicitatio: tranquillitatis.
  3. 3.0 3.1 Titus Livius - Ab urbe condita - libri CXLII. (The Latin Library): Liber XXXIV, caput 7 — tranquillitatis
  4. 4.0 4.1 Velleius Paterculus, Historiarum ad M. Vinicium consulem libri duo (ed. J. Hellegouarc'h, Paris 1982). Liber II. Caput CIII. p. 5 — tranquillitatis
  5. 5.0 5.1 Lucius Annaeus Seneca - Ad Lucilium epistulae morales. (Universitas Turicensis):  Tomus / Liber 8. 70, versus 3 — tranquillitatis
  6. 6.0 6.1 Franciscus Petrarca (Italice: Francesco Petrarca) - De remediis utriusque fortune. (Universitas Turicensis): Liber II. 83: [De senectute] — tranquillitatis