Discretiva

  transferre dictio est in variis linguis:

Formae affines

+/-

Proprietates grammaticales

+/-
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
trānsferre secunda singularis praesens passiva imperativus trānsferō
trānsferre
praesens activa infinitivus trānsferō

Appellatio pronuntiatusque

+/-
 API: /traːnsˈferre/(classice)
Syllabificatio phonetica: trāns·fer·re — morphologica: trans-fer-re

Loci

+/-

Latinitas Romana

+/-

class.

  • Vineam veterem si in alium locum transferre voles, dumtaxat bracchium crassam licebit. —Naturalis historia Plinii [1][2]

Fontes

  1. Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber septimus decimus, cap. 35, [198] — transferre
  2. Vicicitatio: transferre.