tu
LatineRecensere
NotatioRecensere
- ← Protindeuropaee *tu-
PronomenRecensere
tū, tŭī (sing.; plur. vos)
- √ Pronomen secundae personae.
DeclinatioRecensere
c. | sing. | plur. | |
---|---|---|---|
nom. | tū | vōs | I |
gen. | tuī | vestrī vestrum |
II |
dat. | tibi | vōbīs | III |
acc. | tē | vōs | IV |
abl. | tē | vōbīs | VI |
voc. | tū | vōs | V |
TranslationesRecensere
|
|
LociRecensere
Latinitas RomanaRecensere
saec. VI. a.C.n.
Discretiva
tu dictio est in variis linguis: |
Formae affinesRecensere
GermaniceRecensere
Proprietates grammaticalesRecensere
Forma | Persona | Tempus | Vox | Modus | Verbum |
---|---|---|---|---|---|
tu | prima singularis | praesens | activa | indicativus | tun |
tu | secunda singularis | praesens | activa | imperativus | tun |