Discretiva

  turbarum dictio est in variis linguis:

Formae affines +/-

Latine +/-

Proprietates grammaticales +/-

Forma Modus flexurae originis
turbārum casus genitivus pluralis substantivi turba

Appellatio +/-

 API: /turˈbaːrum/(classice)
Syllabificatio phonetica: tur·bā·rum — morphologica: turb-arum

Loci +/-

C. Plinius Secundus 23-79
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana +/-

saec. I.

  • elephans citra nares ore ipso sternumento similem elidit sonum, per nares autem turbarum raucitati. —Naturalis historia Plinii [1][2]

Fontes

  1. Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber undecimus, cap. 112, [269] — turbarum
  2. Vicicitatio: turbarum.