turbarum

Discretiva

turbarum dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
turbārum	casus genitivus pluralis	substantivi turba

Appellatio pronuntiatusque

API: /turˈbaːrum/

(classice)

Syllabificatio phonetica: tur·bā·rum — morphologica: turb-arum

Loci

C. Plinius Secundus 23-79

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

saec. I.

• elephans citra nares ore ipso sternumento similem elidit sonum, per nares autem turbarum raucitati. —Naturalis historia Plinii