venite
Discretiva
venite dictio est in variis linguis: |
Formae affines
+/-venīte
+/-Proprietates grammaticales
+/-Forma | Persona | Tempus | Vox | Modus | Verbum |
---|---|---|---|---|---|
venīte | secunda pluralis | praesens | activa | imperativus | veniō (venīre) |
Appellatio pronuntiatusque
+/-API: /weˈniːte/ (classice) - Syllabificatio phonetica: ve·nī·te — morphologica: ven-ite
vēnīte
+/-Proprietates grammaticales
+/-Forma | Persona | Tempus | Vox | Modus | Verbum |
---|---|---|---|---|---|
vēnīte | secunda pluralis | praesens | activa | imperativus | vēneō (vēnīre) |
Appellatio pronuntiatusque
+/-API: /weːˈniːte/ (classice) - Syllabificatio phonetica: vē·nī·te — morphologica: ven-ite
venite
+/-Proprietates grammaticales
+/-Forma | Persona | Tempus | Vox | Modus | Verbum |
---|---|---|---|---|---|
venite | secunda pluralis | praesens | activa | imperativus | venire |
venite | secunda pluralis | praesens | activa | indicativus | venire |
Appellatio pronuntiatusque
+/-API: /ve'nite/ - Syllabificatio phonetica: ve·ni·te — morphologica: ven-ite