vocate
Discretiva
vocate dictio est in variis linguis: |
Formae affines
+/-vocāte
+/-Proprietates grammaticales1
+/-Forma | Persona | Tempus | Vox | Modus | Verbum |
---|---|---|---|---|---|
vocāte | secunda pluralis | praesens | activa | imperativus | vocō (vocāre) |
Appellatio pronuntiatusque
+/-API: /woˈkaːte/ (classice) - Syllabificatio phonetica: vo·cā·te — morphologica: voc-ate
Proprietates grammaticales2
+/-Forma | Modus flexurae | originis |
---|---|---|
vocāte | casus vocativus singularis · genus masculinum | participii vocātus |
Appellatio pronuntiatusque
+/-API: /woˈkaːte/ (classice) - Syllabificatio phonetica: vo·cā·te — morphologica: vocat-e
vocate
+/-Proprietates grammaticales
+/-Forma | Persona | Tempus | Vox | Modus | Verbum |
---|---|---|---|---|---|
vocate | secunda pluralis | —
|
activa | imperativus | vocare |
vocate | secunda pluralis | praesens | activa | indicativus | vocare |
Forma | Modus flexurae | originis |
---|---|---|
vocate | forma pluralis · genus femininum | participii vocato |
Appellatio pronuntiatusque
+/-API: /voˈkate/ - Syllabificatio phonetica: vo·ca·te — morphologica: voc-ate