Discretiva

  volvas dictio est in variis linguis:

Formae affines

+/-

volvās

+/-
Proprietates grammaticales
+/-
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
volvās secunda singularis praesens activa coniunctivus volvō (volvere)
Forma Modus flexurae originis
volvās casus accusativus pluralis substantivi volva
Appellatio pronuntiatusque
+/-
 API: /ˈwolwaːs/(classice)
Syllabificatio phonetica: vol·vās — morphologica: volv-as

volvas

+/-
Proprietates grammaticales
+/-
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
volvas secunda singularis praesens activa coniunctivus volver
volvas secunda singularis praesens negativa imperativus volver
Appellatio pronuntiatusque
+/-
 API: [ˈvołvas](Lusitane)
Syllabificatio phonetica: vol·vas — morphologica: volv-as

Loci

+/-
C. Plinius Secundus 23-79
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

+/-

saec. I.

  • Erythini et channae volvas habere traduntur; qui trochos appellatur a Graecis, ipse se inire. fetus omnium aquatilium inter initia visu carent. —Naturalis historia Plinii [1][2]

Fontes

  1. Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber nonus, cap. 77, [166] — volvas
  2. Vicicitatio: volvas.