Victionarium

volvo

Solum volvo Latine
ab hac subpagina tractatur.
Vide etiam s.v. Volvo.

Latine

+/-

volvō

+/-

Appellatio pronuntiatusque

+/-
 API: /ˈwolwoː/(classice)
Syllabificatio phonetica: vol·vō — morphologica: volv-o

Verbum temporale

+/-

volv|ō, -ĕre, volvī, volūtum [1][2][3][4][5]

  1. √ In orbem torquere, in gyrum agere. [1]
  2. Rem agere illam circum seipsam movendo.

Coniugatio

+/-

Verbum finitum

­
Thema Vox activa
volv- Tempus praesens imperfectum futurum
Persona indicativ. coniunct. imperat. indicativ. coniunct. indicativ. imperat.
I. sing. volvō volvam   volvēbam volverem volvam  
II. sing. volvis volvās volve! volvēbās volverēs volvēs volvitō!
III. sing. volvit volvat   volvēbat volveret volvet volvitō!
I. plur. volvimus volvāmus   volvēbāmus volverēmus volvēmus  
II. plur. volvitis volvātis volvite! volvēbātis volverētis volvētis volvitōte!
III. plur. volvunt volvant   volvēbant volverent volvent volvuntō!
Thema Vox passiva
volv- Tempus praesens imperfectum futurum
Persona indicativ. coniunct. imperat. indicativ. coniunct. indicativ. imperat.
I. sing. volvor volvar   volvēbar volverer volvar  
II. sing. volveris volvāris volvere! volvēbāris volverēris volvēris volvitor!
III. sing. volvitur volvātur   volvēbātur volverētur volvētur volvitor!
I. plur. volvimur volvāmur   volvēbāmur volverēmur volvēmur  
II. plur. volviminī volvāminī volviminī! volvēbāminī volverēminī volvēminī —
III. plur. volvuntur volvantur   volvēbantur volverentur volventur volvuntor!
Thema Vox activa
volv- Tempus perfectum plusquam perfectum futurum
exactum
Persona indicativ. coniunct. indicativ. coniunct.
I. sing. volvī volverim volveram volvissem volverō
II. sing. volvistī volveris volverās volvissēs volveris
III. sing. volvit volverit volverat volvisset volverit
I. plur. volvimus volverimus volverāmus volvissēmus volverimus
II. plur. volvistis volveritis volverātis volvissētis volveritis
III. plur. volvērunt volverint volverant volvissent volverint

Verbum infinitum

Modus infinitivus participium
Tempus praesens perfectum futurum praesens perfectum futurum
Vox
activa 		volvere volvisse volūtūrum,
-am, -um esse 		volvēns   volūtūrus,
-a, -um­
Vox
passiva 		volvī volūtum,
-am, -um esse 		volūtum īrī   volūtus,
-a, -um 		 
Gerundium Gerundivum Supinum
volvendī volvendus, -a, -um volūtum volūtū

Dictiones collatae

+/-

Synonyma

  1. versō, versāre

Dictiones derivatae

+/-

Composita

Translationes

+/-

Discretiva

  volvo dictio est in variis linguis:

Dictiones similes

+/-

Formae affines

+/-

Lusitane

+/-

volvo

+/-
Proprietates grammaticales
+/-
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
volvo prima singularis praesens activa indicativus volver
Appellatio pronuntiatusque
+/-
 API: [ˈvołvu](Lusitane)
Syllabificatio phonetica: vol·vo — morphologica: volv-o

Fontes

  1. ↑ 1.0 1.1 Aegidius [Egidio] Forcellini, Lexicon Totius Latinitatis (Editio Quarta: Bononiae, Patavii) Tom. IV (R-S) / Tom. IV (T-Z), p. 1036 — “VOLVO, volvis, volvi, vŏlūtum, volvere, a. 3.”
  2. ↑ Freund, Wilhelm (1806-1894). Grand dictionnaire de la langue latine … (Editio Prima: Paris, 1883-1929) Tom. III, p. 603 — “volvo, volvi, vŏlūtum, 3.”
  3. ↑ Karl Ernst Georges, Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch (Hannover 1913/1918) — volvo, volvī, volūtum, ere (tom. 2, p. 3550)
  4. ↑ Langenscheidt, Online-Wörterbuch (Lexicon Latinum et Germanicum) — volvere
  5. ↑ Olivetti, Dizionario Latino (Lexicon Latinum et Italicum) — volvo
Receptum de "https://la.wiktionary.org/w/index.php?title=volvo&oldid=209335"