Discretiva

  volvis dictio est in variis linguis:

Formae affines

+/-

volvis

+/-
Proprietates grammaticales
+/-
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
volvis secunda singularis praesens activa indicativus volvō (volvere)
Appellatio pronuntiatusque
+/-
 API: /ˈwolwis/(classice)
Syllabificatio phonetica: vol·vis — morphologica: volv-is

volvīs

+/-
Proprietates grammaticales
+/-
Forma Modus flexurae originis
volvīs casus dativus pluralis substantivi volva
volvīs casus ablativus pluralis substantivi volva
Appellatio pronuntiatusque
+/-
 API: /ˈwolwiːs/(classice)
Syllabificatio phonetica: vol·vīs — morphologica: volv-is

Loci

+/-
C. Plinius Secundus 23-79
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

+/-

saec. I.

  • Laurus excalfactoriam naturam habet et foliis et cortice et bacis; it<a>que decoctum ex his maximeque foliis, prodesse volvis et vesicis convenit. —Naturalis historia Plinii [1][2]

Fontes

  1. Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber XXIII, cap. 80, [152] — volvis
  2. Vicicitatio: volvis.