zythi
Appellatio pronuntiatusque
+/-- Classice: /ˈzyːtʰɪ/
- Ecclesiastice: /ˈziti/
Nomen
+/-- Genetivus singularis Latini verbi zythum.
Declinatio
+/-| n. | sing. | plur. | |
|---|---|---|---|
| nom. | zȳthum | zȳtha | I |
| gen. | zȳthī | zȳthōrum | II |
| dat. | zȳthō | zȳthīs | III |
| acc. | zȳthum | zȳtha | IV |
| abl. | zȳthō | zȳthīs | VI |
| voc. | zȳthum | zȳtha | V |
Usus
+/-- Lucius Iunius Moderatus Columella (De Re Rustica, 10.116)
Loci
+/-- Iam siser Assyrioque venit quae semine radix sectaque praebetur madido sociata lupino, ut Pelusiaci proritet pocula zythi. (De Re Rustica, 10.114, 10.115, 10.116)