Victionarium

adoro

Latine

+/-

adōrō

+/-

Appellatio pronuntiatusque

+/-
 API: /adˈoːroː/(classice)
Syllabificatio phonetica: ad·ō·rō — morphologica: ad-or-o

Notatio

+/-
← Latine: ad + ōrō

Verbum transitivum

+/-

adōr|ō, -āre, -āvī, -ātum [1][2][3][4][5]

  1. Ad aliquem orare.
  2. Petere, rogare; praesertim ab dis.
  3. Venerari.

Coniugatio

+/-

Verbum finitum

­
Thema Vox activa
adōr- Tempus praesens imperfectum futurum
Persona indicativ. coniunct. imperat. indicativ. coniunct. indicativ. imperat.
I. sing. adōrō adōrem   adōrābam adōrārem adōrābō  
II. sing. adōrās adōrēs adōrā! adōrābās adōrārēs adōrābis adōrātō!
III. sing. adōrat adōret   adōrābat adōrāret adōrābit adōrātō!
I. plur. adōrāmus adōrēmus   adōrābāmus adōrārēmus adōrābimus  
II. plur. adōrātis adōrētis adōrāte! adōrābātis adōrārētis adōrābitis adōrātōte!
III. plur. adōrant adōrent   adōrābant adōrārent adōrābunt adōrantō!
Thema Vox passiva
adōr- Tempus praesens imperfectum futurum
Persona indicativ. coniunct. imperat. indicativ. coniunct. indicativ. imperat.
I. sing. adōror adōrer   adōrābar adōrārer adōrābor  
II. sing. adōrāris adōrēris adōrāre! adōrābāris adōrārēris adōrāberis adōrātor!
III. sing. adōrātur adōrētur   adōrābātur adōrārētur adōrābitur adōrātor!
I. plur. adōrāmur adōrēmur   adōrābāmur adōrārēmur adōrābimur  
II. plur. adōrāminī adōrēminī adōrāminī! adōrābāminī adōrārēminī adōrābiminī —
III. plur. adōrantur adōrentur   adōrābantur adōrārentur adōrābuntur adōrantor!
Thema Vox activa
adōrāv- Tempus perfectum plusquam perfectum futurum
exactum
Persona indicativ. coniunct. indicativ. coniunct.
I. sing. adōrāvī adōrāverim adōrāveram adōrāvissem adōrāverō
II. sing. adōrāvistī adōrāveris adōrāverās adōrāvissēs adōrāveris
III. sing. adōrāvit adōrāverit adōrāverat adōrāvisset adōrāverit
I. plur. adōrāvimus adōrāverimus adōrāverāmus adōrāvissēmus adōrāverimus
II. plur. adōrāvistis adōrāveritis adōrāverātis adōrāvissētis adōrāveritis
III. plur. adōrāvērunt adōrāverint adōrāverant adōrāvissent adōrāverint

Verbum infinitum

Modus infinitivus participium
Tempus praesens perfectum futurum praesens perfectum futurum
Vox
activa 		adōrāre adōrāvisse adōrātūrum,
-am, -um esse 		adōrāns   adōrātūrus,
-a, -um­
Vox
passiva 		adōrārī adōrātum,
-am, -um esse 		adōrātum īrī   adōrātus,
-a, -um 		 
Gerundium Gerundivum Supinum
adōrandī adōrandus, -a, -um adōrātum adōrātū

Dictiones collatae

+/-

Composita

Dictiones derivatae

+/-

Translationes

+/-
Ad aliquem oraredilatare ▼
Ad aliquem orarecollabi ▲
Petere, rogaredilatare ▼
Petere, rogarecollabi ▲

Discretiva

  adoro dictio est in variis linguis:

Formae affines

+/-

Hispanice

+/-

adoro

+/-
Proprietates grammaticales
+/-
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
adoro prima singularis praesens activa indicativus adorar
Appellatio pronuntiatusque
+/-
 API: [aˈðoɾo]
Syllabificatio phonetica: a·do·ro — morphologica: ad-or-o

Italice

+/-

adoro

+/-
Proprietates grammaticales
+/-
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
adoro prima singularis praesens activa indicativus adorare
Appellatio pronuntiatusque
+/-
 API: /aˈdoro/(classice)
Syllabificatio phonetica: a·do·ro — morphologica: ad-or-o

Lusitane

+/-

adoro

+/-
Proprietates grammaticales
+/-
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
adoro prima singularis praesens activa indicativus adorar
Appellatio pronuntiatusque
+/-
 API: [ɜˈdɔru](Lusitane)
Syllabificatio phonetica: a·do·ro — morphologica: ad-or-o

Loci

+/-
P. Ovidius Naso
-42…+18		Lucius Annaeus Seneca
-3…+65		 Hildegardis Bingensis
1098-1179
antiq. class.class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.  (12-16 p.C.n.)

  • Vivit enim in vobis facundi lingua parentis
et res heredem repperit illa suum.
Hanc ego non ut me defendere temptet adoro:
non est confessi causa tuenda rei. —Epistulae ex Ponto Ovidii Nasonis [6][7]

class.

  • Eurybates Clytemestra Chorus:
Delubra et aras caelitum et patrios lares
post longa fessus spatia, vix credens mihi,
supplex adoro. vota superis solvite:
telluris altum remeat Argolicae decus
tandem ad penates victor Agamemnon suos,
Felix ad aures nuntius venit meas. —Agamemnon Senecae [8][7]

Latinitas mediaevalis

saec. XII.

  • Nunc autem invoco et adoro te, ut me pusillanimem, quae verba ista vidi et audivi, quod tu solus scis, in canticis beatarum animarum conservare velis, et omnes qui propter puram fidem nominis tui studiose mecum laborant, in sinum gratiae ita collige, ut a te nunquam peregrinemur. —Epistolae Hildegardis [9][7]

Fontes

  1. ↑ 1.0 1.1 Aegidius [Egidio] Forcellini, Lexicon Totius Latinitatis (Editio Quarta: Bononiae, Patavii) Tom. I, p. 100 — “ĂDŌRO, as, āvi, ātum, are, a. 1. (ad et oro)”
  2. ↑ 2.0 2.1 Freund, Wilhelm (1806-1894). Grand dictionnaire de la langue latine … (Editio Prima: Paris, 1883-1929) Tom. I, p. 55 — “ăd-ōro, avi, atum, āre, 1. v. a.”
  3. ↑ 3.0 3.1 Karl Ernst Georges, Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch (Hannover 1913/1918) — ad-ōro, āvī, ātum, āre (tom. 1, p. 148)
  4. ↑ 4.0 4.1 Langenscheidt, Online-Wörterbuch (Lexicon Latinum et Germanicum) — adorare
  5. ↑ 5.0 5.1 Olivetti, Dizionario Latino (Lexicon Latinum et Italicum) — adoro
  6. ↑ 6.0 6.1 Publius Ovidius Naso - Epistulae ex Ponto. (Bibliotheca Augustana): Liber secundus, 1, versus 53 — adoro
  7. ↑ 7.0 7.1 7.2 7.3 Vicicitatio: adoro.
  8. ↑ 8.0 8.1 Lucius Annaeus Seneca - Agamemnon. (Universitas Turicensis):  394 — adoro
  9. ↑ 9.0 9.1 Hildegardis Bingensis - Epistolae. Patrologia Latina, J.-P. Migne. Parisiis 1882, Tomus CXCVII. (Universitas Turicensis): Liber XLVII.. Ad praelatos Moguntinenses — adoro
Receptum de "https://la.wiktionary.org/w/index.php?title=adoro&oldid=223958"