oro
Latine +/-
Appellatio +/-
API: /ˈoːroː/ (classice) - Syllabificatio phonetica: ō·rō — morphologica: or-o
Notatio +/-
Verbum temporale +/-
ōr|ō, -āre, -āvī, -ātum [1][2][3][4][5]
Coniugatio +/-
Verbum finitum
| Thema | Vox activa | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ōr- | Tempus praesens | imperfectum | futurum | ||||
| Persona | indicativ. | coniunct. | imperat. | indicativ. | coniunct. | indicativ. | imperat. |
| I. sing. | ōrō | ōrem | ōrābam | ōrārem | ōrābō | ||
| II. sing. | ōrās | ōrēs | ōrā! | ōrābās | ōrārēs | ōrābis | ōrātō! |
| III. sing. | ōrat | ōret | ōrābat | ōrāret | ōrābit | ōrātō! | |
| I. plur. | ōrāmus | ōrēmus | ōrābāmus | ōrārēmus | ōrābimus | ||
| II. plur. | ōrātis | ōrētis | ōrāte! | ōrābātis | ōrārētis | ōrābitis | ōrātōte! |
| III. plur. | ōrant | ōrent | ōrābant | ōrārent | ōrābunt | ōrantō! | |
| Thema | Vox passiva | ||||||
| ōr- | Tempus praesens | imperfectum | futurum | ||||
| Persona | indicativ. | coniunct. | imperat. | indicativ. | coniunct. | indicativ. | imperat. |
| I. sing. | ōror | ōrer | ōrābar | ōrārer | ōrābor | ||
| II. sing. | ōrāris | ōrēris | ōrāre! | ōrābāris | ōrārēris | ōrāberis | ōrātor! |
| III. sing. | ōrātur | ōrētur | ōrābātur | ōrārētur | ōrābitur | ōrātor! | |
| I. plur. | ōrāmur | ōrēmur | ōrābāmur | ōrārēmur | ōrābimur | ||
| II. plur. | ōrāminī | ōrēminī | ōrāminī! | ōrābāminī | ōrārēminī | ōrābiminī | — |
| III. plur. | ōrantur | ōrentur | ōrābantur | ōrārentur | ōrābuntur | ōrantor! | |
| Thema | Vox activa | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| ōrāv- | Tempus perfectum | plusquam perfectum | futurum exactum | ||
| Persona | indicativ. | coniunct. | indicativ. | coniunct. | |
| I. sing. | ōrāvī | ōrāverim | ōrāveram | ōrāvissem | ōrāverō |
| II. sing. | ōrāvistī | ōrāveris | ōrāverās | ōrāvissēs | ōrāveris |
| III. sing. | ōrāvit | ōrāverit | ōrāverat | ōrāvisset | ōrāverit |
| I. plur. | ōrāvimus | ōrāverimus | ōrāverāmus | ōrāvissēmus | ōrāverimus |
| II. plur. | ōrāvistis | ōrāveritis | ōrāverātis | ōrāvissētis | ōrāveritis |
| III. plur. | ōrāvērunt | ōrāverint | ōrāverant | ōrāvissent | ōrāverint |
Verbum infinitum
| Modus | infinitivus | participium | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Tempus | praesens | perfectum | futurum | praesens | perfectum | futurum |
| Vox activa |
ōrāre | ōrāvisse | ōrātūrum, -am, -um esse |
ōrāns | ōrātūrus, -a, -um | |
| Vox passiva |
ōrārī | ōrātum, -am, -um esse |
ōrātum īrī | ōrātus, -a, -um |
||
| Gerundium | Gerundivum | Supinum | ||||
| ōrandī | ōrandus, -a, -um | ōrātum | ōrātū | |||
Dictiones derivatae +/-
Composita
Translationes +/-
Dicere, loquor, causas agere
Rogare, petere, precari
Discretiva
|
oro dictio est in variis linguis: |
Dictiones similes +/-
Formae affines +/-
Fontes
- ↑ Aegidius [Egidio] Forcellini, Lexicon Totius Latinitatis (Editio Quarta: Bononiae, Patavii) Tom. III, p. 523 — “ŌRO, as, āvi, ātum, are, a. 1.”
- ↑ Freund, Wilhelm (1806-1894). Grand dictionnaire de la langue latine … (Editio Prima: Paris, 1883-1929) Tom. II, p. 665 — “ōro, āvī, ātum, 1.”
- ↑ Karl Ernst Georges, Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch (Hannover 1913/1918) — ōro, āvī, ātum, āre (ōs, oris) (tom. 2, p. 1404)
- ↑ Langenscheidt, Online-Wörterbuch (Lexicon Latinum et Germanicum) — orare
- ↑ Olivetti, Dizionario Latino (Lexicon Latinum et Italicum) — oro