Appellatio pronuntiatusque
+/-
- Syllabificatio phonetica: ō·ra — morphologica: or-a
- ← Latine: ōs (ōris)
ōr|a, -ae fem. [1][2][3][4]
- Extrema cuiusque rei pars.[1]
Extrema cuiusque rei pars
Discretiva
|
ora dictio est in variis linguis:
|
Proprietates grammaticales
+/-
Forma
|
Modus flexurae
|
originis
|
ōra
|
casus nominativus pluralis
|
substantivi ōs
|
ōra
|
casus accusativus pluralis
|
substantivi ōs
|
ōra
|
casus vocativus pluralis
|
substantivi ōs
|
Appellatio pronuntiatusque
+/-
- Syllabificatio phonetica: ō·ra — morphologica: or-a
Proprietates grammaticales
+/-
Forma
|
Persona
|
Tempus
|
Vox
|
Modus
|
Verbum
|
ōrā
|
secunda singularis
|
praesens
|
activa
|
imperativus
|
ōrō (ōrāre)
|
Appellatio pronuntiatusque
+/-
- Syllabificatio phonetica: ō·rā — morphologica: or-a
Proprietates grammaticales
+/-
Forma
|
Modus flexurae
|
originis
|
ora
|
casus nominativus/accusativus singularis articulatus
|
substantivi oră
|
Appellatio pronuntiatusque
+/-
- Syllabificatio phonetica: o·ra — morphologica: or-a
Proprietates grammaticales
+/-
Forma
|
Persona
|
Tempus
|
Vox
|
Modus
|
Verbum
|
ora
|
secunda singularis
|
—
|
activa
|
imperativus
|
orare
|
ora
|
tertia singularis
|
praesens
|
activa
|
indicativus
|
orare
|
Appellatio pronuntiatusque
+/-
- Syllabificatio phonetica: o·ra — morphologica: or-a
Proprietates grammaticales
+/-
Forma
|
Persona
|
Tempus
|
Vox
|
Modus
|
Verbum
|
ora
|
tertia singularis
|
praesens
|
activa
|
indicativus
|
orar
|
Appellatio pronuntiatusque
+/-
- Syllabificatio phonetica: o·ra — morphologica: or-a
Fontes
- ↑ 1.0 1.1 Aegidius [Egidio] Forcellini, Lexicon Totius Latinitatis (Editio Quarta: Bononiae, Patavii) Tom. III, p. 508 — “ŌRA, ae, f. 1.”
- ↑ Freund, Wilhelm (1806-1894). Grand dictionnaire de la langue latine … (Editio Prima: Paris, 1883-1929) Tom. II, p. 657 — “ōra, æ, 1.”
- ↑ Karl Ernst Georges, Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch (Hannover 1913/1918) — ōra, ae, f. (v. 1. ōs)) (tom. 2, p. 1384)
- ↑ Olivetti, Dizionario Latino (Lexicon Latinum et Italicum) — ORA100