Discretiva

  arbori dictio est in variis linguis:

Formae affines +/-

Latine +/-

arborī +/-

Proprietates grammaticales +/-
Forma Modus flexurae originis
arborī casus dativus singularis substantivi arbor
Appellatio +/-
 API: /ˈarboriː/(classice)
Syllabificatio phonetica: ar·bo·rī — morphologica: arbor-i

Italice +/-

arbori +/-

Proprietates grammaticales +/-
Forma Modus flexurae originis
arbori forma pluralis substantivi arbore
Appellatio +/-
 API: /ˈarbori/
Syllabificatio phonetica: ar·bo·ri — morphologica: arbor-i

Loci +/-

C. Plinius Secundus 23-79
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana +/-

saec. I.

  • dentium candore intellegitur iuventa. circa hos beluis summa cura: alterius mucroni parcunt, ne sit proeliis hebes, alterius operario usu fodiunt radices, inpellunt moles; circumventique a venantibus primos constituunt quibus sint minimi, ne tanti proelium putetur, postea fessi inpactos arbori frangunt praedaque se redimunt. —Naturalis historia Plinii [1][2]
  • reliquae, teretes atque procerae, densis gradatisque corticum pollicibus aut orbibus faciles ad scandendum orientis se populis praebent, vitilem sibi arborique indutis circulum mira pernicitate cum homine subeuntem. —Naturalis historia Plinii [3][2]

Fontes

  1. Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber octavus, cap. 4, [8] — arbori
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: arbori.
  3. Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber tertius decimus, cap. 7, [29] — arborique