Victionarium

communicaturus

Latine +/-

Appellatio pronuntiatusque +/-

 API: /kom.muːni.kaːˈtuːrus/(classice)
Syllabificatio phonetica: com·mū·ni·cā·tū·rus — morphologica: com-municat-ur-us

Notatio +/-

← Latine: commūnicō (commūnicāre)

Participium +/-

Forma Persona Tempus Vox Modus­ Casu Verbum
commūnicātūrus
—
 futurum activa participium­ nominativo commūnicō (commūnicāre)

Declinatio +/-

positivus singularis positivus pluralis
 cas. masc. fem. neut.  cas. masc. fem. neut.
nom. commūnicātūrus commūnicātūra commūnicātūrum nom. commūnicātūrī commūnicātūrae commūnicātūra
gen. commūnicātūrī commūnicātūrae commūnicātūrī gen. commūnicātūrōrum commūnicātūrārum commūnicātūrōrum
dat. commūnicātūrō commūnicātūrae commūnicātūrō dat. commūnicātūrīs commūnicātūrīs commūnicātūrīs
acc. commūnicātūrum commūnicātūram commūnicātūrum acc. commūnicātūrōs commūnicātūrās commūnicātūra
abl. commūnicātūrō commūnicātūrā commūnicātūrō abl. commūnicātūrīs commūnicātūrīs commūnicātūrīs
voc. commūnicātūre commūnicātūra commūnicātūrum voc. commūnicātūrī commūnicātūrae commūnicātūra

Loci +/-

Plinius minor
61-113
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

saec. I.

  • Librum quem novissime tibi misi, ex omnibus meis vel maxime placere significas. Est eadem opinio cuiusdam eruditissimi. Quo magis adducor ut neutrum falli putem, quia non est credibile utrumque falli, et quia tamen blandior mihi. Volo enim proxima quaeque absolutissima videri, et ideo iam nunc contra istum librum faveo orationi, quam nuper in publicum dedi communicaturus tecum, ut primum diligentem tabellarium invenero. —Epistulae Plini minoris [1][2]

Fontes

  1. ↑ 1.0 1.1 Gaius Plinius Caecilius Secundus - Epistularum libri decem. (Bibliotheca Augustana): Liber octavus, Epistula 3: C. PLINIUS SPARSO SUO S., [2] — communicaturus
  2. ↑ 2.0 2.1 Vicicitatio: communicaturus.
Receptum de "https://la.wiktionary.org/w/index.php?title=communicaturus&oldid=224417"