Haec dictio adhuc stipula est. Amplificando eam adiuvabis Victionarium meliorari.

Notatio

+/-

A cum + capio

Verbum transitivum

+/-

concip|ĭō, -ĕre, concēpī, ceptum

  1. ad pauca verba summatim reducere.

Coniugatio

+/-
Radix praesens concip-
Praesens indicativum
act. sing. plur. pass. sing. plur.
I. concipiō concipimus I. concipior concipimur
II. concipis concipitis II. conciperis concipiminī
III. concipit concipiunt III. concipitur concipiuntur
Imperativus
act. concipe concipite pass. concipere concipiminī
Imperativus futurus
II. concipitō concipitōte II. concipitor
III. concipitō concipiuntō III. concipitor concipiuntor
Praesens subiunctivum
act. sing. plur. pass. sing. plur.
I. concipiam concipiāmus I. concipiar concipiāmur
II. concipiās concipiātis II. concipiāris concipiāminī
III. concipiat concipiant III. concipiātur concipiantur
Imperfectum indicativum
act. sing. plur. pass. sing. plur.
I. concipiēbam concipiēbāmus I. concipiēbar concipiēbāmur
II. concipiēbās concipiēbātis II. concipiēbāris concipiēbāminī
III. concipiēbat concipiēbant III. concipiēbātur concipiēbantur
Imperfectum subiunctivum
act. sing. plur. pass. sing. plur.
I. conciperem conciperēmus I. conciperer conciperēmur
II. conciperēs conciperētis II. conciperēris conciperēminī
III. conciperet conciperent III. conciperētur conciperentur
Futurum indicativum
act. sing. plur. pass. sing. plur.
I. concipiam concipiēmus I. concipiar concipiēmur
II. concipiēs concipiētis II. concipiēris concipiēminī
III. concipiet concipient III. concipiētur concipientur
Radix perfecta concēp-
Perfectum indicativum
act. sing. plur.
I. concēpī concēpimus
II. concēpistī concēpistis
III. concēpit concēpērunt
Perfectum subiunctivum
act. sing. plur.
I. concēperim concēperīmus
II. concēperīs concēperītis
III. concēperit concēperint
Plusquam perfectum indicativum
act. sing. plur.
I. concēperam concēperāmus
II. concēperās concēperātis
III. concēperat concēperant
Plusquam perfectum subiunctivum
act. sing. plur.
I. concēpissem concēpissēmus
II. concēpissēs concēpissētis
III. concēpisset concēpissent
Futurum perfectum
act. sing. plur.
I. concēperō concēperimus
II. concēperis concēperitis
III. concēperit concēperint
Infinitivi
act. pass.
praes. concipere concipī
perf. concēpisse
Participia
praes. concipiēns, -entis
perf. conceptus, -a, -um
fut. conceptūrus, -a, -um
Gerundia et supina
subst. concipiendum, -ī
adiect. concipiendus, -a, -um
supina conceptum, conceptū

Dictiones derivatae

+/-