Discretiva

  dilatantes dictio est in variis linguis:

Formae affines +/-

Latine +/-

dīlātantēs +/-

Proprietates grammaticales +/-
Forma Modus flexurae originis
dīlātantēs casus nominativus pluralis · genus masculinum participii dīlātāns
dīlātantēs casus accusativus pluralis · genus masculinum participii dīlātāns
dīlātantēs casus vocativus pluralis · genus masculinum participii dīlātāns
dīlātantēs casus nominativus pluralis · genus femininum participii dīlātāns
dīlātantēs casus accusativus pluralis · genus femininum participii dīlātāns
dīlātantēs casus vocativus pluralis · genus femininum participii dīlātāns
Appellatio pronuntiatusque +/-
 API: /diːlaːˈtanteːs/(classice)
Syllabificatio phonetica: dī·lā·tan·tēs — morphologica: di-lat-ant-es

Francogallice +/-

dilatantes +/-

Proprietates grammaticales +/-
Forma Modus flexurae originis
dilatantes forma pluralis · genus femininum adiectivi dilatant
Appellatio pronuntiatusque +/-
 API: [dilaˈtɑ̃t]
Syllabificatio phonetica: di·la·tantes — morphologica: dilatant-es

Loci +/-

Hildegardis Bingensis
1098-1179
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas mediaevalis +/-

saec. XII.

  • quasi in forma sua illuminantes corda fidelium, et quasi in habitu suo in unitate fidei se dilatantes, ut Isaias servus meus testatur, … —Scivias Hildegardis sive libri visionum ac revelationum Hildegardis [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Hildegardis Bingensis - Scivias Hildegardis sive libri visionum ac revelationum. Patrologia Latina, J.-P. Migne. Parisiis 1882, Tomus CXCVII. (Universitas Turicensis): Liber tertius. Visio octava  — dilatantes
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: dilatantes.