dubitans

Latine

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈdu.bi.taːns/

(classice)

Syllabificatio phonetica: du·bi·tāns — morphologica: dubit-ans

Notatio

← Latine: dubitō (dubitāre)

Participium

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
dubitāns	—	praesens	activa	participium	dubitō (dubitāre)

Translationes

Participium	dilatare ▼

Participium	collabi ▲

Anglice: doubting (en), questioning (en) Germanice: zweifelnd (de), bezweiflend (de)

Loci

M. Tullius Cicero -106…-43

Vitruvius ca. -80…-15

Titus Livius -58…+17

antiq.

class.

class.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.  (44 a.C.n. / 710 a.u.)

• Quin etiam hoc non dubitans dixerim, si unum aliquid ita sit praedictum praesensumque, ut, cum evenerit, ita cadat, ut praedictum sit, neque in eo quicquam casu et fortuito factum esse appareat, esse certe divinationem, idque esse omnibus confitendum. —De divinatione Ciceronis

class.  (ca. 30-22 a.C.n.)

• Ita quantum areae pedum numerum duo quadrata ex tribus pedibus longitudinis laterum et quattuor efficiunt, aeque tantum numerum reddit id unum ex quinque descriptum. Id Pythagoras cum invenisset, non dubitans a Musis se in ea inventione monitum, maximas gratias agens hostias dicitur his immolavisse. Ea autem ratio, quemadmodum in multis rebus et mensuris est utilis, etiam in aedificiis scalarum aedificationibus, uti temperatas habeant graduum librationes, est expedita. —De architectura Vitruvii

class.  (anno 285-286 u.c.)

• Consul metuens ne nimis instando renovaret certamen, signum receptui dedit. Intercessere pauci dies, velut tacitis indutiis utrimque quiete sumpta, per quos ingens vis hominum ex omnibus Volscis Aequisque populis in castra venit, haud dubitans si senserint Romanos nocte abituros. Itaque tertia fere vigilia ad castra oppugnanda veniunt. —Ab urbe condita Titi Livii