dubitavisset

Discretiva

dubitavisset dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
dubitāvisset	tertia singularis	plusquam perfectum	activa	coniunctivus	dubitō (dubitāre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /du.bi.taːˈwis.set/

(classice)

Syllabificatio phonetica: du·bi·tā·vis·set — morphologica: dubitav-isset

Formae aliae

• (Syncop.) dubitāsset

Loci

M. Tullius Cicero 106-43 a.C.n.

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.  (46 a.C.n. / 708 a.u.)

• Aristoteles aut Xenocrates, quos Antiochus sequi volebat, non dubitavisset quin et praetor ille esset et Roma urbs et eam civitas incoleret; sed ille noster est plane ut supra dixi Stoicus perpauca balbutiens. —Lucullus Ciceronis