Finnice +/-

Appellatio +/-

  • /ˈkul.t̪̪ɑ/

Formae aliae +/-

  • culta (Agricola, 1548)
  • Nota: Au

Notatio +/-

Ab linguis Germanicis, cf. Germanice  Gold 

Nomen substantivum +/-

kulta

  1. aurum (-i neut.) ||
    1. Elementum chemicum cuius numerus atomicus 79 est. Metallum parcum in tellore sed ingenuum atque dispersum. Coloris flavi fulgentis. Immutabile abs totis paene reactivis, ductibilior atque maleabilior est metallorum, optimum ducente calorem atque in gravissimis metallorum.
    2. Color auris.

Declinatio +/-

Declinatio Finnica
sing. plur.
nom. kulta kullat
gen. kullan kultien
kultain
part. kultaa kultia
iness. kullassa kullissa
elat. kullasta kullista
illat. kultaan kultiin
adess. kullalla kullilla
abl. kullalta kullilta
allat. kullalle kullille
ess. kultana kultina
translat. kullaksi kulliksi
instr. kullin
abess. kullatta kullitta
comit. kultine-

Dictiones collatae +/-

Systema Periodicum Finnicum
H
He
Li Be
B C N O F Ne
Na Mg
Al Si P S Cl Ar
K Ca
Sc Ti V Cr Mn Fe Co Ni Cu Zn Ga Ge As Se Br Kr
Rb Sr
Y Zr Nb Mo Tc Ru Rh Pd Ag Cd In Sn Sb Te I Xe
Cs Ba * Lu Hf Ta W Re Os Ir Pt Au Hg Tl Pb Bi Po At Rn
Fr Ra **
Lr Rf Db Sg Bh Hs Mt Ds Rg Cn Nh Fl Mc Lv Ts Og

* La Ce Pr Nd Pm Sm Eu Gd Tb Dy Ho Er Tm Yb
** Ac Th Pa U Np Pu Am Cm Bk Cf Es Fm Md No

Dictiones derivatae +/-

Formae affines +/-

  • Finnice: † kulta — ablativus singularis vocis  kuka .