mensis

Latine

Notatio

← Protindeuropaee *mē-n-s-

Nomen substantivum

mēns|is, -is masc.

1. Spatium triginta circiter diebus, in quo luna ab una ad eandem vicem revertit, seu una ex duodecim partibus anni.

Declinatio

f.	sing.	plur.
nom.	mēnsis	mēnsēs	I
gen.	mēnsis	mēnsum mēnsium	II
dat.	mēnsī	mēnsibus	III
acc.	mēnsem	mēnsēs	IV
abl.	mēnse	mēnsibus	VI
voc.	mēnsis	mēnsēs	V

Translationes

Anglice month Dacoromane lună fem. Esperantice monato Francogallice mois m Germanice Monat masc. Graeca Antiqua μείς (mīs, m.) Hispanice mes m

Islandice mánuður masc. Italice mese m Lusitane mês m Polonice miesiąc Ruthenice месяц m (mesjats) Suecice månad comm.