Appellatio pronuntiatusque

+/-
 API: /ˈannus/(classice)
Syllabificatio phonetica: an·nus — morphologica: ann-us

Notatio

+/-
← Protindeuropaee *at-no- “circuitus.”

Nomen substantivum

+/-

ann|us, -i masc.

  1. Tempus a bruma ad brumam dum sol redit.[1]
    Circuitus; praesertim, telluris circum solem, spatium CCCLXV dierum.

Declinatio

+/-
m. sing. plur.
nom. annus annī I
gen. annī annōrum II
dat. annō annīs III
acc. annum annōs IV
abl. annō annīs VI
voc. anne annī V

Dictiones collatae

+/-

Collocationes

  • annus solaris
  • ad annos
  • exeunte anno
  • ineunte anno
  • postero anno
  • superiore anno
  • principio anni

Dictiones derivatae

+/-

Translationes

+/-

Loci

+/-
C. Nepos
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

class.

Fontes

  1. Aegidius [Egidio] Forcellini, Lexicon Totius Latinitatis (Editio Quarta: Bononiae, Patavii) Tom. I, p. 255 — “ANNUS, i, m. 2.”