Discretiva

  parerem dictio est in variis linguis:

Formae affines +/-

Latine +/-

parerem +/-

Proprietates grammaticales +/-
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
parerem prima singularis imperfectum activa coniunctivus pariō (parere)
Appellatio +/-
 API: /ˈpa.re.rem/(classice)
Syllabificatio phonetica: pa·re·rem — morphologica: par-erem

pārērem +/-

Proprietates grammaticales +/-
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
pārērem prima singularis imperfectum activa coniunctivus pāreō (pārēre)
Appellatio +/-
 API: /paːˈreːrem/(classice)
Syllabificatio phonetica: pā·rē·rem — morphologica: par-erem

Loci +/-

M. Tullius Cicero
-106…-43
P. Ovidius Naso
-42…+18
antiq. class.class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.  (44 a.C.n. / 710 a.u.)

  • De Gorgia autem quod mihi scribis, erat quidem ille in cottidiana declamatione utilis, sed omnia postposui dum modo praeceptis patris parerem; διαρρήδην enim scripserat ut eum dimitterem statim. tergiversari nolui, ne mea nimia σπουδὴ suspicionem ei aliquam importaret. deinde illud etiam mihi succurrebat, grave esse me de iudicio patris iudicare. tuum tamen studium et consilium gratum acceptumque est mihi. —Epistolae ad Familiares Ciceronis [1][2]

class.  (8-12 p.C.n.)

  • ne tamen officio memoris laedaris amici,
parebo iussis – parce timere – tuis.
at non parerem, si non meminisse putarer:
hoc quod non prohibet vox tua, gratus ero,
dumque – quod o breve sit! – lumen vitale videbo,
serviet officio spiritus iste tuo. —Tristia Ovidii Nasonis [3][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Marcus Tullius Cicero - Epistolae ad Familiares. (Universitas Turicensis): Liber sextus decimus: Ad Tironem. Ep. 21 [6] — parerem
  2. 2.0 2.1 2.2 Vicicitatio: parerem.
  3. 3.0 3.1 Publius Ovidius Naso - Tristia. (Bibliotheca Augustana): Liber quintus, 9, versus 35 — parerem