rideo

Latine

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈriːde.oː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: rī·de·ō — morphologica: rid-eo

Verbum temporale

rīd|eō, -ēre, rīsī, rīsum

1. √ (Intransitivē) beatitatem exprimere ā mōto faciēī ōrisque.

   Ridere convivae, cachinnare ipse Apronius.

2. (Transitīvē) personam, aut rem aliquam, deridere.

   Quum riseritis impudentiam hominis.

Coniugatio

Verbum finitum

­

Thema	Vox activa
rīd-	Tempus praesens			imperfectum		futurum
Persona	indicativ.	coniunct.	imperat.	indicativ.	coniunct.	indicativ.	imperat.
I. sing.	rīdeō	rīdeam		rīdēbam	rīdērem	rīdēbō
II. sing.	rīdēs	rīdeās	rīdē!	rīdēbās	rīdērēs	rīdēbis	rīdētō!
III. sing.	rīdet	rīdeat		rīdēbat	rīdēret	rīdēbit	rīdētō!
I. plur.	rīdēmus	rīdeāmus		rīdēbāmus	rīdērēmus	rīdēbimus
II. plur.	rīdētis	rīdeātis	rīdēte!	rīdēbātis	rīdērētis	rīdēbitis	rīdētōte!
III. plur.	rīdent	rīdeant		rīdēbant	rīdērent	rīdēbunt	rīdentō!
Thema	Vox passiva
rīd-	Tempus praesens			imperfectum		futurum
Persona	indicativ.	coniunct.	imperat.	indicativ.	coniunct.	indicativ.	imperat.
I. sing.	rīdeor	rīdear		rīdēbar	rīdērer	rīdēbor
II. sing.	rīdēris	rīdeāris	rīdēre!	rīdēbāris	rīdērēris	rīdēberis	rīdētor!
III. sing.	rīdētur	rīdeātur		rīdēbātur	rīdērētur	rīdēbitur	rīdētor!
I. plur.	rīdēmur	rīdeāmur		rīdēbāmur	rīdērēmur	rīdēbimur
II. plur.	rīdēminī	rīdeāminī	rīdēminī!	rīdēbāminī	rīdērēminī	rīdēbiminī	—
III. plur.	rīdentur	rīdeantur		rīdēbantur	rīdērentur	rīdēbuntur	rīdentor!

Thema	Vox activa
rīs-	Tempus perfectum		plusquam perfectum		futurum exactum
Persona	indicativ.	coniunct.	indicativ.	coniunct.
I. sing.	rīsī	rīserim	rīseram	rīsissem	rīserō
II. sing.	rīsistī	rīseris	rīserās	rīsissēs	rīseris
III. sing.	rīsit	rīserit	rīserat	rīsisset	rīserit
I. plur.	rīsimus	rīserimus	rīserāmus	rīsissēmus	rīserimus
II. plur.	rīsistis	rīseritis	rīserātis	rīsissētis	rīseritis
III. plur.	rīsērunt	rīserint	rīserant	rīsissent	rīserint

Verbum infinitum

Modus	infinitivus			participium
Tempus	praesens	perfectum	futurum	praesens	perfectum	futurum
Vox activa	rīdēre	rīsisse	rīsūrum, -am, -um esse	rīdēns		rīsūrus, -a, -um­
Vox passiva	rīdērī	rīsum, -am, -um esse	rīsum īrī		rīsus, -a, -um
Gerundium		Gerundivum			Supinum
rīdendī		rīdendus, -a, -um			rīsum	rīsū

Dictiones derivatae

• rīdendus, rīdenda
• rīdibundus
• rīdiculāris
• rīdiculārius
• rīdiculōsus, rīdiculōsē
• rīdiculus, rīdiclus, rīdiculē
• rīsibilis
• rīsiloquium
• rīsiō
• rīsitō, rīsitāre
• rīsor
• rīsōrius
• rīsus, rīsūs

Composita

• arrīdeō, arrīdēre
• corrīdeō, corrīdēre
• dērīdeō, dērīdēre
• irrīdeō, irrīdēre
• subrīdeō, subrīdēre
• superrīdeō, superrīdēre

Progenies

• Anglice: ridicule

Translationes

Beatitatem exprimere a moto faciei orisque	dilatare ▼

Beatitatem exprimere a moto faciei orisque	collabi ▲

Anglice: laugh (en), joke (en) Esperantice: ridi (eo) Germanice: lachen (de), lächeln (de), scherzen (de)

Personam, aut rem aliquam, deridere	dilatare ▼

Personam, aut rem aliquam, deridere	collabi ▲

Anglice: outlaugh (en), mock (en) Germanice: auslachen (de), verlachen (de), verspotten (de)

Loci

M. Tullius Cicero -106…-43

M. Fabius Quintilianus ca. 35-100

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.  (53 a.C.n. / 701 a.u.)

• Haec ego non rideo, quamvis tu rideas; sed de re severissima tecum, ut soleo, iocor. Remoto ioco tibi hoc amicissimo animo praecipio, ut, si istic mea commendatione tuam dignitatem obtinebis, perferas nostri desiderium, honestatem et facultates tuas augeas, sin autem ista frigebunt, recipias te ad nos. Omnia tamen, quae vis, et tua virtute profecto et nostro summo erga te studio consequere. —Epistolae ad Familiares Ciceronis

saec. I.  (ca. 90-96 p.C.n.)

• Non enim, inquiunt, mori vult, sed inuidiam filio facere. Equidem rideo, quod [ipsi] sic timent tamquam ipsi morituri et in consilium suos metus ferunt, obliti tot exemplorum circa voluntariam mortem, causarum quoque quas habet factus ex viro forti desertor. —Institutio oratoria Quintiliani