Discretiva

  secante dictio est in variis linguis:

Dictiones similes

+/-

Formae affines

+/-
Proprietates grammaticales
+/-
Forma Modus flexurae originis
secante casus ablativus singularis participii secāns
Appellatio pronuntiatusque
+/-
 API: /seˈkante/(classice)
Syllabificatio phonetica: se·can·te — morphologica: sec-ant-e
Proprietates grammaticales
+/-
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
secante
praesens activa participium secare
Appellatio pronuntiatusque
+/-
 API: /seˈkante/
Syllabificatio phonetica: se·can·te — morphologica: secant-e

Loci

+/-
C. Plinius Secundus 23-79
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

+/-

saec. I.

  • Baetica, a flumine mediam secante cognominata, cunctas provinciarum diviti cultu et quodam fertili ac peculiari nitore praecedit. —Naturalis historia Plinii [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber tertius, cap. 3, [7] — secante
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: secante.