strix

Latine

Notatio

← Graeca Antiqua: στρίγξ

Nomen substantivum

str|ix, -ĭgis fem.

1. Quaedam species avis quae sanguinem liberorum sugere census est.
2. zool. Genus avium.

Declinatio

f.	sing.	plur.
nom.	strix	strĭgēs	I
gen.	strĭgis	strĭgum	II
dat.	strĭgī	strĭgibus	III
acc.	strĭgem	strĭgēs	IV
abl.	strĭge	strĭgibus	VI
voc.	strix	strĭgēs	V

Loci

Plautus

Ovid

w:Petrus Needham

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

antiq.

• ei homines cenas ubi coquont, cum condiunt, non condimentis condiunt, sed strigibus, vivis convivis intestina quae exedint. — Pseudolus, Titus Maccius Plautus

saec. I.

• et strigis infamis ipsis cum carnibus alas — Metamorphoses, Publius Ovidius Naso
• fabulosum enim arbitror de strigibus, ubera eas infantium labris inmulgere. esse in maledictis iam antiquis strigem convenit, sed quae sit avium, constare non arbitror. — Naturalis Historia, Gaius Plinius Secundus

saec. XXI.

• 2003: nemo eorum animadvertit strigem magnam fulvi coloris praeter fenestram volitantem. — Harrius Potter et Philosophi Lapis, Peter Needham (tr.)