Discretiva

  terminate dictio est in variis linguis:

Formae affines

+/-

termināte

+/-
Proprietates grammaticales1
+/-
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
termināte secunda pluralis praesens activa imperativus terminō (termināre)
Appellatio pronuntiatusque
+/-
 API: /ter.miˈnaːte/(classice)
Syllabificatio phonetica: ter·mi·nā·te — morphologica: termin-ate
Proprietates grammaticales2
+/-
Forma Modus flexurae originis
termināte casus vocativus singularis · genus masculinum participii terminātus
Appellatio pronuntiatusque
+/-
 API: /ter.miˈnaːte/(classice)
Syllabificatio phonetica: ter·mi·nā·te — morphologica: terminat-e

terminate

+/-
Proprietates grammaticales1
+/-
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
terminate secunda pluralis praesens activa indicativus terminare
terminate secunda pluralis praesens activa imperativus terminare
Appellatio pronuntiatusque
+/-
 API: /ter.miˈna.te/
Syllabificatio phonetica: ter·mi·na·te — morphologica: termin-ate
Proprietates grammaticales2
+/-
Forma Modus flexurae originis
terminate forma pluralis · genus femininum adiectivi terminato
Appellatio pronuntiatusque
+/-
 API: /ter.miˈna.te/
Syllabificatio phonetica: ter·mi·na·te — morphologica: terminat-e