Discretiva

  titillando dictio est in variis linguis:

Formae affines +/-

Latine +/-

tītillandō +/-

Proprietates grammaticales +/-

Forma Persona Tempus Vox Modus­ Casu Verbum
tītillandō
activa gerundium­ dativo tītillō (tītillāre)
tītillandō
activa gerundium­ ablativo tītillō (tītillāre)
Appellatio pronuntiatusque +/-
 API: /tiːtilˈlandoː/(classice)
Syllabificatio phonetica: tī·til·lan·dō — morphologica: titill-and-o

Italice +/-

titillando +/-

Proprietates grammaticales +/-
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
titillando
gerundium titillare
Appellatio pronuntiatusque +/-
 API: /titilˈlando/
Syllabificatio phonetica: ti·til·lan·do — morphologica: titill-and-o

Loci +/-

Aurelius Augustinus Hipponensis
354-430
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas postclassica

saec. IV.

  • Facta est concupiscentia titillando; sed non est perfecta potando. —Sermones de Scripturis Augustini [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Aurelius Augustinus Hipponensis, Sermones de Scripturis (Universitas Turicensis). Sermo CLI. Caput IV, p. 4. — titillando
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: titillando.