vita

Latine

Nomen substantivum

vīt|a, -ae fem.

1. Status inter nativitatem et mortem.

Declinatio

f.	sing.	plur.
nom.	vīta	vītae	I
gen.	vītae	vītārum	II
dat.	vītae	vītīs	III
acc.	vītam	vītās	IV
abl.	vītā	vītīs	VI
voc.	vīta	vītae	V

Translationes

Bulgarice живот Anglice life Bohemice život masc. Esperantice vivo Finnice elämä Francogallice vie fem.

Germanice Leben neut. Hispanice vida Italice vita fem. Ruthenice жизнь fem. Suecice liv neut.

Discretiva

vita dictio est in variis linguis:

• Anglice: vita
• Finnice: vita
• Hungarice: vita
• Italice: vita
• Madagascariense: vita
• Neonorvegice: vita

Dictiones similes

• Germanice: Vita
• Lettice: Vita
• Dacoromane: vită
• Dacoromane: viță

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

• vīta — casus vocativus singularis vocis vīta
• vītā — casus ablativus singularis vocis vīta