vita

Latine

Appellatio

vīta

API: /ˈwiːta/

(classice)

Syllabificatio phonetica: vi·ta — morphologica: vit-a

Nomen substantivum

vīt|a, -ae fem.

1. Status inter nativitatem et mortem.

Declinatio

f.	sing.	plur.
nom.	vīta	vītae	I
gen.	vītae	vītārum	II
dat.	vītae	vītīs	III
acc.	vītam	vītās	IV
abl.	vītā	vītīs	VI
voc.	vīta	vītae	V

Dictiones collatae

• vīvāx, vīvāciter, vīvācitās
• vīvēscō, vīvēscere
• vīvidō, vīvidāre
• vīvidus
• vīvō, vīvere
• vīvus, vīvē

Composita

• vīvificātiō, vīvificātor, vīvificātrīx
• vīvificō, vīvificāre, vīvificus
• vīviparus

Dictiones derivatae

• vītālis, vītāle, vītāliter, vītālitās, invītālis
• vītilla

Composita

• ēvitō, ēvitāre

Translationes

Status inter nativitatem et mortem	dilatare ▼

Status inter nativitatem et mortem	collabi ▲

Bulgarice: живот (bg) m ‎(život) Anglice: life (en) Bohemice: život (cs) m Dacoromane: viață (ro) f Esperantice: vivo (eo) Finnice: elämä (fi) Francogallice: vie (fr) f Germanice: Leben (de) n Hispanice: vida (es) f Italice: vita (it) f Ruthenice: жизнь (ru) f ‎(žiznʹ) Suecice: liv (sv) n

Discretiva

vita dictio est in variis linguis:

• Anglice: vita
• Finnice: vita
• Hungarice: vita
• Italice: vita
• Madagascariense: vita
• Neonorvegice: vita

Dictiones similes

• Germanice: Vita
• Lettice: Vita
• Dacoromane: vită, viță

Formae affines

Latine

vīta

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
vīta	casus vocativus singularis	substantivi vīta

Appellatio

vīta

API: /ˈwiːta/

(classice)

Syllabificatio phonetica: vī·ta — morphologica: vit-a

vītā

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
vītā	casus ablativus singularis	substantivi vīta

Appellatio

vītā

API: /ˈwiːtaː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: vī·tā — morphologica: agri-col-a

Loci

Gaius Valerius Catullus -87…-54

M. Tullius Cicero -106…-43

Vitruvius ca. -30/-22

Phaedrus -10…+60

Apuleius ca. 125-170

antiq.

class.

class.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• Iocundum, mea vita, mihi proponis amorem

hunc nostrum inter nos perpetuumque fore. -

di magni, facite, ut vere promittere possit,

atque id sincere dicat et ex animo,

ut liceat nobis tota perducere vita

aeternum hoc sanctae foedus amicitiae. —Carmina Catulli

class. (45 a.C.n.)

• Nam cum tribus rebus animantium vita teneatur, cibo potione spiritu, ad haec omnia percipienda os est aptissimum quod adiunctis naribus spiritu augetur, dentibus autem in ore constructis mandatur atque ab is extenuatur et mollitur cibus. —De natura deorum Ciceronis

class.

• Etiamque inveniuntur aquae genera mortifera, quae per maleficum sucum terrae percurrentia recipiunt in se vim venenatam, uti fuisse dicitur Terracinae fons, qui vocabatur Neptunius, ex quo qui biberant inprudentes, vita privabantur; quapropter antiqui eum obstruxisse dicuntur. —De architectura Vitruvii

saec. I. (ca. 40 p.C.n.)

• Paucis diebus interpositis provolat,

Pecus trucidat, ipsos pastores necat,

Et cuncta vastans saevit irato impetu.

Tum sibi timentes, qui ferae pepercerant,

Damnum haud recusant, tantum pro vita rogant.

At illa: «Memini qui me saxo petierit,

Qui panem dederit: vos timere absistite;

Illis revertor hostis, qui me laeserunt». —Fabulae Phaedri

Latinitas postclassica

saec. II.

• Confestim itaque constrictis sarcinis illis, quas nobis servaverant fideles mortui, Plataeae terminos concito gradu deserentes istud apud nostros animos identidem reputabamus merito nullam fidem in vita nostra repperiri, quod ad manis iam et mortuos odio perfidiae nostrae demigrarit. —Metamorphoseon libri XI Apulei