ab

Latine

Appellatio

ab

•    

  
   API: /ab/ (ecclesiastice)

ā

•    

  
   API: /a/ (ecclesiastice)

Formae aliae

Originaliter ap. Forma af visa est, sed archaice. Aps et abs ante c, q vel t allatae sunt ante c. saeculum 1 a.C.n.

Forma ab ante vocales et h affertur, et forma ā ante consonantes.

Notatio

A lingua prisca Indoeuropaea *ap(o), “de”.

Praepositio

ab (cum ablativo)

1. √ Praepositio digressum de quodam loco indicans.

   69 a.C.n.: Unde deiecti Galli? A Capitolio. Unde qui cum Graccho fuerunt? Ex Capitolio. —Pro A. Caecina Ciceronis

2. sine digressu, sed solum de distantia:

   69 a.C.n.: iterum dicere quot milia fundus suus abesset ab urbe —Pro A. Caecina Ciceronis

3. usus temporalis:

   44 a.C.n.: Ab hora tertia bibebatur, ludebatur, vomebatur. —Philippicae Ciceronis

4. usus alii, e.g. agens verbi passivi

Loci

Caesar

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

class.

• Eorum una pars, quam Gallos obtinere dictum est, initium capit a flumine Rhodano, continetur Garumna flumine, Oceano, finibus Belgarum, attingit etiam ab Sequanis et Helvetiis flumen Rhenum, vergit ad septentriones. Gaius Iulius Caesar, Commentarii de bello Gallico - Liber I, 1.

Translationes

Anglice

from  — from the Capitol; a mile from Rome, “a Capitolio; mille passus a Roma”

since , from  — from (s. since) the third hour, “ab hora tertia”

by  — written by a king, “a rege scriptum”

Croate

od

Germanice

von  — von dem Kapitol; eine Meile von Rom (entfernt), “a Capitolio; mille passus a Roma”

seit  — seit der dritten Stunde, “ab hora tertia”

von  — von einem König geschrieben, “a rege scriptum”

Formae affines

• Latine — ăb- — Vide s.v. ab-.

ab etiam dictio est in aliis linguis:

• Anglice: ab, Ab
• Zazaki: ab
• Germanice: ab
• Germanica Media: ab
• Interlingua: ab
• Suecice: ab
• Turcice: ab
• Volapük: ab