actum
(Redirectum de Actum)
Appellatio pronuntiatusque
+/-
API: /ˈaːktum/ (classice) actum 
API: /ˈaktum/ (classice) - Syllabificatio phonetica: āc·tum — morphologica: act-um
Notatio
+/-Nomen substantivum
+/-āct|um, -ī (neut.; praecipue plur.)
- Res gesta, praesertim a Senatu vel alio grege.
Declinatio
+/-| n. | sing. | plur. | |
|---|---|---|---|
| nom. | āctum | ācta | I |
| gen. | āctī | āctōrum | II |
| dat. | āctō | āctīs | III |
| acc. | āctum | ācta | IV |
| abl. | āctō | āctīs | VI |
| voc. | āctum | ācta | V |
Dictiones collatae
+/-Collocationes
Dictiones derivatae
+/-Loci
+/-Latinitas Romana
+/-
Discretiva
|
actum dictio est in variis linguis: |
Formae affines
+/-Proprietates grammaticales
+/-| Forma | Persona | Tempus | Vox | Modus | Casu | Verbum |
|---|---|---|---|---|---|---|
| āctum | —
|
—
|
—
|
supinum | accusativo | agō |
| Forma | Modus flexurae | originis |
|---|---|---|
| āctum | casus accusativus singularis | substantivi āctus |
| āctum | casus accusativus singularis · genus masculinum | participii āctus |
| āctum | casus nominativus singularis · genus neutrum | participii āctus |
| āctum | casus accusativus singularis · genus neutrum | participii āctus |
| āctum | casus vocativus singularis · genus neutrum | participii āctus |
Appellatio pronuntiatusque
+/--
API: /ˈaːktum/ (classice) - Syllabificatio phonetica: āc·tum — morphologica: act-um