Qua re si tibi tu, si filius unicus, si domus, si spes tuae reliquae tibi carae sunt, si aliquid apud te nos, si vir optimus gener tuus valemus, quorum fortunam non debes velle conturbare, ut eam causam in quoius victoria salus nostra est odisse aut relinquere cogamur aut impiam cupiditatem contra salutem tuam habeamus — denique illud cogita, quod offensae fuerit in ista cunctatione te subisse. —Epistolae ad AtticumCiceronis[6][7]
class. (ca. 41-40 a.C.n.)
Villius in Fausta Sullae gener, hoc miser uno
nomine deceptus, poenas dedit usque superque
quam satis est, pugnis caesus ferroque petitus,
exclusus fore, cum Longarenus foret intus. —Sermonum / Satyrarum libri IIQ. Horatii Flacci[8][7]
class. (ca. 2-8 p.C.n.)
Iuppiter excepit ‘commune est pignus onusque
nata mihi tecum; sed si modo nomina rebus
addere vera placet, non hoc iniuria factum,
verum amor est; neque erit nobis gener ille pudori,
tu modo, diva, velis. ut desint cetera, quantum est
esse Iovis fratrem! quid, quod nec cetera desunt
nec cedit nisi sorte mihi? – sed tanta cupido
si tibi discidii est, repetet Proserpina caelum,
lege tamen certa, si nullos contigit illic
ore cibos; nam sic Parcarum foedere cautum est.’ —MetamorphosesOvidii Nasonis[9][7]
Pollio haud disparibus verbis ac nuper Vitellius censet; despondeturque Octavia, ac super priorem necessitudinem sponsus iam et gener Domitius aequari Britannico studiis matris, arte eorum quis ob accusatam Messalinam ultio ex filio timebatur. —AnnalesP. Cornelii Taciti[11][7]
Plus quam civile bellum est ubi non solum cives certant, sed et cognati; quale actum est inter Caesarem et Pompeium, quando gener et socer invicem dimicaverunt. Siquidem in hac pugna frater cum fratre dimicavit, et pater adversus filium arma portavit. —Etymologiarum libri XXIsidori Hispalensis[13]
Latinitas humanistica
saec. XIV.
Notum iuveni iter in Colchos; itaque Thesalia pulsus soceri domum repetivit, Medea coniuge post divortium recepta multisque fugam comitantibus, quos et virtutis admiratio et miseratio tanti exulis contraxerat. Atque, ut veteres iniurias recenti beneficio compensaret, exul gener exuli tunc socero tempestivum attulit auxilium regnumque restituit. —De viris illustribusPetrarcae[14][7]
Fontes
↑ 1.01.1Aegidius [Egidio] Forcellini, Lexicon Totius Latinitatis (Editio Quarta: Bononiae, Patavii) Tom. II, p. 583 — “GĔNER, ri, m, 2. In Dativo plurali generibus pro generis dixit Accius apud Non. p. 487, 29, Müll.”
↑ 2.02.1Freund, Wilhelm (1806-1894). Grand dictionnaire de la langue latine … (Editio Prima: Paris, 1883-1929) Tom. II, p. 237 — “gĕner, ĕri (forme anc. du dat. plur. generibus, Att. dans Non. 487, 29), m.”