Appellatio pronuntiatusque

+/-
 API: /ˈgener/(classice)
Syllabificatio phonetica: ge·ner — morphologica: gener

Nomen substantivum

+/-

gĕn|er, -ĕrī masc. [1][2][3][4][5]

  1. Filiae meae maritus.
  2. Sponsus filiae meae.
  3. (Translatē) vir sororis meae.

Declinatio

+/-
m. sing. plur.
nom. gener generī I
gen. generī generōrum II
dat. generō generīs III
acc. generum generōs IV
abl. generō generīs VI
voc. gener generī V

Translationes

+/-
Filiae meae maritusdilatare ▼
Filiae meae marituscollabi ▲
Sponsus filiae meaedilatare ▼
Sponsus filiae meaecollabi ▲
Vir sororis meaedilatare ▼
Vir sororis meaecollabi ▲

Discretiva

  gener dictio est in variis linguis:

Dictiones similes

+/-

Formae affines

+/-

Proprietates grammaticales

+/-
Forma Modus flexurae originis
gener casus vocativus singularis substantivi gener

Appellatio pronuntiatusque

+/-
 API: /ˈgener/(classice)
Syllabificatio phonetica: ge·ner — morphologica: gener

Loci

+/-
M. Tullius Cicero
-106…-43
Quintus Horatius Flaccus
-65…-8
P. Ovidius Naso
-42…+18
Marcus Valerius Martialis
40-103
P. Cornelius Tacitus
55-117
Decimus Iunius Iuvenalis
ca. 60-130
Isidorus Hispalensis
560-636
Franciscus Petrarca
1304-1374
antiq. class.class.class. I IIII III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.

  • Qua re si tibi tu, si filius unicus, si domus, si spes tuae reliquae tibi carae sunt, si aliquid apud te nos, si vir optimus gener tuus valemus, quorum fortunam non debes velle conturbare, ut eam causam in quoius victoria salus nostra est odisse aut relinquere cogamur aut impiam cupiditatem contra salutem tuam habeamus — denique illud cogita, quod offensae fuerit in ista cunctatione te subisse. —Epistolae ad Atticum Ciceronis [6][7]

class.  (ca. 41-40 a.C.n.)

  • Villius in Fausta Sullae gener, hoc miser uno
nomine deceptus, poenas dedit usque superque
quam satis est, pugnis caesus ferroque petitus,
exclusus fore, cum Longarenus foret intus. —Sermonum / Satyrarum libri II Q. Horatii Flacci [8][7]

class.  (ca. 2-8 p.C.n.)

  • Iuppiter excepit ‘commune est pignus onusque
nata mihi tecum; sed si modo nomina rebus
addere vera placet, non hoc iniuria factum,
verum amor est; neque erit nobis gener ille pudori,
tu modo, diva, velis. ut desint cetera, quantum est
esse Iovis fratrem! quid, quod nec cetera desunt
nec cedit nisi sorte mihi? – sed tanta cupido
si tibi discidii est, repetet Proserpina caelum,
lege tamen certa, si nullos contigit illic
ore cibos; nam sic Parcarum foedere cautum est.’ —Metamorphoses Ovidii Nasonis [9][7]

saec. I.  (ca. 85-102 p.C.n.)

  • Ficosa est uxor, ficosus et ipse maritus,
Filia ficosa est et gener atque nepos,
Nec dispensator nec vilicus ulcere turpi
Nec rigidus fossor, sed nec arator eget.
Cum sint ficosi pariter iuvenesque senesque,
Res mira est, ficos non habet unus ager. —Epigrammata M. Valerii Martialis [10][7]

Latinitas postclassica

saec. II.  (ca. 116 p.C.n.)

  • Pollio haud disparibus verbis ac nuper Vitellius censet; despondeturque Octavia, ac super priorem necessitudinem sponsus iam et gener Domitius aequari Britannico studiis matris, arte eorum quis ob accusatam Messalinam ultio ex filio timebatur. —Annales P. Cornelii Taciti [11][7]

saec. II.  (ca. 100/128 p.C.n.)

  • quis gener hic placuit censu minor atque puellae
sarcinulis inpar? quis pauper scribitur heres?
quando in consilio est aedilibus? agmine facto
debuerant olim tenues migrasse Quirites. —Saturae D. Iuni Iuvenalis [12][7]

Latinitas mediaevalis

saec. VII.

  • Plus quam civile bellum est ubi non solum cives certant, sed et cognati; quale actum est inter Caesarem et Pompeium, quando gener et socer invicem dimicaverunt. Siquidem in hac pugna frater cum fratre dimicavit, et pater adversus filium arma portavit. —Etymologiarum libri XX Isidori Hispalensis [13]

Latinitas humanistica

saec. XIV.

  • Notum iuveni iter in Colchos; itaque Thesalia pulsus soceri domum repetivit, Medea coniuge post divortium recepta multisque fugam comitantibus, quos et virtutis admiratio et miseratio tanti exulis contraxerat. Atque, ut veteres iniurias recenti beneficio compensaret, exul gener exuli tunc socero tempestivum attulit auxilium regnumque restituit. —De viris illustribus Petrarcae [14][7]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Aegidius [Egidio] Forcellini, Lexicon Totius Latinitatis (Editio Quarta: Bononiae, Patavii) Tom. II, p. 583 — “GĔNER, ri, m, 2. In Dativo plurali generibus pro generis dixit Accius apud Non. p. 487, 29, Müll.”
  2. 2.0 2.1 Freund, Wilhelm (1806-1894). Grand dictionnaire de la langue latine … (Editio Prima: Paris, 1883-1929) Tom. II, p. 237 — “gĕner, ĕri (forme anc. du dat. plur. generibus, Att. dans Non. 487, 29), m.”
  3. 3.0 3.1 Karl Ernst Georges, Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch (Hannover 1913/1918) — gener, erī, m. (vgl. griechisch γαμβρός v. γαμέω) (tom. 1, p. 2914)
  4. 4.0 4.1 Langenscheidt, Online-Wörterbuch (Lexicon Latinum et Germanicum)gener
  5. 5.0 5.1 Olivetti, Dizionario Latino (Lexicon Latinum et Italicum)gener
  6. 6.0 6.1 Marcus Tullius Cicero - Epistolae ad Atticum. (The Latin Library): Liber decimus. Ep. 9A [2] — gener
  7. 7.0 7.1 7.2 7.3 7.4 7.5 7.6 7.7 Vicicitatio: gener.
  8. 8.0 8.1 Quintus Horatius Flaccus - Sermonum libri II. (Bibliotheca Augustana): Liber I. Sermo II.  Versus 64  — gener
  9. 9.0 9.1 Publius Ovidius Naso - Metamorphoseon libri XV. (Bibliotheca Augustana): Liber quintus, Ceres et Proserpina, versus 526 — gener
  10. 10.0 10.1 Marcus Valerius Martialis - Epigrammata. (Bibliotheca Augustana): Liber septimus. LXXI, versus 2 — gener
  11. 11.0 11.1 Publius Cornelius Tacitus - Annales sive ab excessu divi Augusti libri XVI. (The Latin Library): Liber XII. [9] — gener
  12. 12.0 12.1 Decimus Iunius Iuvenalis, Saturae. (Ed. brevique adnotatione critica instr. W. V. Clausen, Oxford 1959). Satura III, versus 160 — gener
  13. Isidorus Hispalensis - Etymologiarum libri XX. (Bibliotheca Augustana):  Liber XVIII. Caput I. [4] — gener
  14. 14.0 14.1 Franciscus Petrarca (Italice: Francesco Petrarca) - De viris illustribus. (Universitas Turicensis): Liber II. Iason: [2] — gener