A Iuda
iudaiz|ō, -āre, -āvi, -ātum
- vivere instar Iudaeorum
Exempla
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Anselmus Cantuariensis
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| antiq.
|
class.
|
I
|
II
|
III
|
IV
|
V
|
VI
|
VII
|
VIII
|
IX
|
X
|
XI
|
XII
|
XIII
|
XIV
|
XV
|
XVI
|
XVII
|
XVIII
|
XIX
|
XX
|
XXI
|
saec. XI.
- Si autem dicunt quia iudaizamus, dicant similiter Christum iudaizasse. Et si audent asserere Christum propter iudaismum, ut praeceptum de azimo datum servaret, de azimo corpus suum fecisse: absurdissime errant, cum illum tam sinceram novitatem infecisse fermento vetustatis existimant. ...
[III.] Quod autem aiunt nos iudaizare non est verum, quia non sacrificamus de azimo ut legem veterem servemus, sed ut hoc diligentius fiat, et dominum qui hoc non iudaizando fecit imitemur. Cum enim facimus aliquid quod Iudaei, ut iudaismum servarent, faciebant, non iudaizamus, si non propter iudaismum, sed propter aliam causam hoc agimus. Si enim in diebus Paschae azimum panem aliquis comedit - sive quia non habet alium, sive quia magis illo delectatur quam fermentato -, aut si quis propter infirmitatem praeputium circumcidere cogitur, aut si bovi suo quis trituranti ne esuriat os non obturat: nullus nisi insipiens haec agentem iudaizare iudicabit. Anselmus Cantuariensis, Epistula de sacrificio azimi et fermentati.
