ligo
Latine +/-
ligō +/-
Appellatio pronuntiatusque +/-
API: /ˈligoː/ (classice) - Syllabificatio phonetica: li·gō — morphologica: lig-o
Notatio +/-
- ← Protindeuropaee *lig-, a radice *leig- “ligare.”
Verbum transitivum +/-
lig|ō, -āre, -āvī, -ātum
Coniugatio +/-
Verbum finitum
Thema | Vox activa | ||||
---|---|---|---|---|---|
ligāv- | Tempus perfectum | plusquam perfectum | futurum exactum | ||
Persona | indicativ. | coniunct. | indicativ. | coniunct. | |
I. sing. | ligāvī | ligāverim | ligāveram | ligāvissem | ligāverō |
II. sing. | ligāvistī | ligāveris | ligāverās | ligāvissēs | ligāveris |
III. sing. | ligāvit | ligāverit | ligāverat | ligāvisset | ligāverit |
I. plur. | ligāvimus | ligāverimus | ligāverāmus | ligāvissēmus | ligāverimus |
II. plur. | ligāvistis | ligāveritis | ligāverātis | ligāvissētis | ligāveritis |
III. plur. | ligāvērunt | ligāverint | ligāverant | ligāvissent | ligāverint |
Verbum infinitum
Modus | infinitivus | participium | ||||
---|---|---|---|---|---|---|
Tempus | praesens | perfectum | futurum | praesens | perfectum | futurum |
Vox activa |
ligāre | ligāvisse | ligātūrum, -am, -um esse |
ligāns | ligātūrus, -a, -um | |
Vox passiva |
ligārī | ligātum, -am, -um esse |
ligātum īrī | ligātus, -a, -um |
||
Gerundium | Gerundivum | Supinum | ||||
ligandī | ligandus, -a, -um | ligātum | ligātū |
Usus +/-
Dictiones derivatae +/-
Composita
- adalligō, adalligāre
- alligō, alligāre, alligātiō
- circumligō, circumligāre
- colligō, colligāre, colligātiō
- dēligō, dēligāre
- illigō, illigāre, illigātiō
- inalligō, inalligāre
- interligō, interligāre
- obligō, obligāre, obligātiō
- praeligō, praeligāre
- religō, religāre, religātiō
- subligō, subligāre, subligātiō
- superalligō, superalligāre
- superdēligō, superdēligāre
- superilligō, superilligāre
- superligō, superligāre
Translationes +/-
Copulam ad res applicare | dilatare ▼ |
---|
Copulam ad res applicare | collabi ▲ |
---|
Nomen substantivum +/-
lig|ō, -ōnis masc.
- Instrumentum rusticum, qui in terram subigitando et sarriendo adhibetur; species asciae aut unius dentis aut bidens.
- Instrumentum rusticum lato ferro, herbis et radicibus evellendis, purgandoque agro et terrae fodiendae aptum.
- (Meton.) agricultura.
Declinatio +/-
m. | sing. | plur. | |
---|---|---|---|
nom. | ligō | ligōnēs | I |
gen. | ligōnis | ligōnum | II |
dat. | ligōnī | ligōnibus | III |
acc. | ligōnem | ligōnēs | IV |
abl. | ligōne | ligōnibus | VI |
voc. | ligō | ligōnēs | V |
Translationes +/-
Instrumentum rusticum | dilatare ▼ |
---|
Instrumentum rusticum | collabi ▲ |
---|
Instrumentum rusticum terrae fodiendae aptum | dilatare ▼ |
---|
Instrumentum rusticum terrae fodiendae aptum | collabi ▲ |
---|
Discretiva
ligo dictio est in variis linguis: |
Formae affines +/-
Hispanice +/-
ligo +/-
Proprietates grammaticales +/-
Forma | Persona | Tempus | Vox | Modus | Verbum |
---|---|---|---|---|---|
ligo | prima singularis | praesens | activa | indicativus | ligar |
Appellatio pronuntiatusque +/-
API: [ˈliɣo] - Syllabificatio phonetica: li·go — morphologica: lig-o