ludo
Latine +/-
Appellatio pronuntiatusque +/-
lūdō 
API: /ˈluːdoː/ (classice) - Syllabificatio phonetica: lū·dō — morphologica: lud-o
Verbum temporale +/-
lūd|ō, -ere, lūsī, lūsum [1]
Coniugatio +/-
Verbum finitum
| Thema | Vox activa | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| lūd- | Tempus praesens | imperfectum | futurum | ||||
| Persona | indicativ. | coniunct. | imperat. | indicativ. | coniunct. | indicativ. | imperat. |
| I. sing. | lūdō | lūdam | lūdēbam | lūderem | lūdam | ||
| II. sing. | lūdis | lūdās | lūde! | lūdēbās | lūderēs | lūdēs | lūditō! |
| III. sing. | lūdit | lūdat | lūdēbat | lūderet | lūdet | lūditō! | |
| I. plur. | lūdimus | lūdāmus | lūdēbāmus | lūderēmus | lūdēmus | ||
| II. plur. | lūditis | lūdātis | lūdite! | lūdēbātis | lūderētis | lūdētis | lūditōte! |
| III. plur. | lūdunt | lūdant | lūdēbant | lūderent | lūdent | lūduntō! | |
| Thema | Vox passiva | ||||||
| lūd- | Tempus praesens | imperfectum | futurum | ||||
| Persona | indicativ. | coniunct. | imperat. | indicativ. | coniunct. | indicativ. | imperat. |
| I. sing. | lūdor | lūdar | lūdēbar | lūderer | lūdar | ||
| II. sing. | lūderis | lūdāris | lūdere! | lūdēbāris | lūderēris | lūdēris | lūditor! |
| III. sing. | lūditur | lūdātur | lūdēbātur | lūderētur | lūdētur | lūditor! | |
| I. plur. | lūdimur | lūdāmur | lūdēbāmur | lūderēmur | lūdēmur | ||
| II. plur. | lūdiminī | lūdāminī | lūdiminī! | lūdēbāminī | lūderēminī | lūdēminī | — |
| III. plur. | lūduntur | lūdantur | lūdēbantur | lūderentur | lūdentur | lūduntor! | |
| Thema | Vox activa | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| lūs- | Tempus perfectum | plusquam perfectum | futurum exactum | ||
| Persona | indicativ. | coniunct. | indicativ. | coniunct. | |
| I. sing. | lūsī | lūserim | lūseram | lūsissem | lūserō |
| II. sing. | lūsistī | lūseris | lūserās | lūsissēs | lūseris |
| III. sing. | lūsit | lūserit | lūserat | lūsisset | lūserit |
| I. plur. | lūsimus | lūserimus | lūserāmus | lūsissēmus | lūserimus |
| II. plur. | lūsistis | lūseritis | lūserātis | lūsissētis | lūseritis |
| III. plur. | lūsērunt | lūserint | lūserant | lūsissent | lūserint |
Verbum infinitum
| Modus | infinitivus | participium | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Tempus | praesens | perfectum | futurum | praesens | perfectum | futurum |
| Vox activa |
lūdere | lūsisse | lūsūrum, -am, -um esse |
lūdēns | lūsūrus, -a, -um | |
| Vox passiva |
lūdī | lūsum, -am, -um esse |
lūsum īrī | lūsus, -a, -um |
||
| Gerundium | Gerundivum | Supinum | ||||
| lūdendī | lūdendus, -a, -um | lūsum | lūsū | |||
Dictiones derivatae +/-
Composita
- allūdō, allūdere
- collūdō, collūdere
- dēlūdō, dēlūdere
- ēlūdō, ēlūdere
- illūdō, illūdere
- interlūdō, interlūdere
- oblūdō, oblūdere
- praelūdō, praelūdere
- prōlūdō, prōlūdere
- relūdō, relūdere
Translationes +/-
Se delectationis causa exercere
Discretiva
|
ludo dictio est in variis linguis: |
Formae affines +/-
Latine +/-
Proprietates grammaticales +/-
| Forma | Modus flexurae | originis |
|---|---|---|
| lūdō | casus dativus singularis | substantivi lūdus |
| lūdō | casus ablativus singularis | substantivi lūdus |
Appellatio pronuntiatusque +/-
lūdō API: /ˈluːdoː/ (classice) - Syllabificatio phonetica: lū·dō — morphologica: lud-o
Fontes
- ↑ Karl Ernst Georges, Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch (Hannover 1913/1918) — lūdo, lūsī, lūsum, ere (tom. 2, p. 0720)
- ↑ 2.0 2.1 Aegidius [Egidio] Forcellini, Lexicon Totius Latinitatis (Editio Quarta: Bononiae, Patavii) Tom. III, p. 122 — “LŪDO, dis, si, sum, dere, n. et a. 3.”