Victionarium

ludo

Latine

+/-

Appellatio pronuntiatusque

+/-
lūdō API: /ˈluːdoː/(classice)
Syllabificatio phonetica: lū·dō — morphologica: lud-o

Verbum temporale

+/-

lūd|ō, -ere, lūsī, lūsum [1]

  1. Se delectationis causa exercere. [2]
  2. (Translate) aliquid per ludum facere. [2]

Coniugatio

+/-

Verbum finitum

­
Thema Vox activa
lūd- Tempus praesens imperfectum futurum
Persona indicativ. coniunct. imperat. indicativ. coniunct. indicativ. imperat.
I. sing. lūdō lūdam   lūdēbam lūderem lūdam  
II. sing. lūdis lūdās lūde! lūdēbās lūderēs lūdēs lūditō!
III. sing. lūdit lūdat   lūdēbat lūderet lūdet lūditō!
I. plur. lūdimus lūdāmus   lūdēbāmus lūderēmus lūdēmus  
II. plur. lūditis lūdātis lūdite! lūdēbātis lūderētis lūdētis lūditōte!
III. plur. lūdunt lūdant   lūdēbant lūderent lūdent lūduntō!
Thema Vox passiva
lūd- Tempus praesens imperfectum futurum
Persona indicativ. coniunct. imperat. indicativ. coniunct. indicativ. imperat.
I. sing. lūdor lūdar   lūdēbar lūderer lūdar  
II. sing. lūderis lūdāris lūdere! lūdēbāris lūderēris lūdēris lūditor!
III. sing. lūditur lūdātur   lūdēbātur lūderētur lūdētur lūditor!
I. plur. lūdimur lūdāmur   lūdēbāmur lūderēmur lūdēmur  
II. plur. lūdiminī lūdāminī lūdiminī! lūdēbāminī lūderēminī lūdēminī —
III. plur. lūduntur lūdantur   lūdēbantur lūderentur lūdentur lūduntor!
Thema Vox activa
lūs- Tempus perfectum plusquam perfectum futurum
exactum
Persona indicativ. coniunct. indicativ. coniunct.
I. sing. lūsī lūserim lūseram lūsissem lūserō
II. sing. lūsistī lūseris lūserās lūsissēs lūseris
III. sing. lūsit lūserit lūserat lūsisset lūserit
I. plur. lūsimus lūserimus lūserāmus lūsissēmus lūserimus
II. plur. lūsistis lūseritis lūserātis lūsissētis lūseritis
III. plur. lūsērunt lūserint lūserant lūsissent lūserint

Verbum infinitum

Modus infinitivus participium
Tempus praesens perfectum futurum praesens perfectum futurum
Vox
activa 		lūdere lūsisse lūsūrum,
-am, -um esse 		lūdēns   lūsūrus,
-a, -um­
Vox
passiva 		lūdī lūsum,
-am, -um esse 		lūsum īrī   lūsus,
-a, -um 		 
Gerundium Gerundivum Supinum
lūdendī lūdendus, -a, -um lūsum lūsū

Dictiones derivatae

+/-

Composita

Translationes

+/-
Se delectationis causa exerceredilatare ▼
Se delectationis causa exercerecollabi ▲
Aliquid per ludum faceredilatare ▼
Aliquid per ludum facerecollabi ▲

Discretiva

  ludo dictio est in variis linguis:

Formae affines

+/-

Latine

+/-

lūdō

+/-
Proprietates grammaticales
+/-
Forma Modus flexurae originis
lūdō casus dativus singularis substantivi lūdus
lūdō casus ablativus singularis substantivi lūdus
Appellatio pronuntiatusque
+/-
lūdō API: /ˈluːdoː/(classice)
Syllabificatio phonetica: lū·dō — morphologica: lud-o

Hispanice

+/-

ludo

+/-
Proprietates grammaticales
+/-
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
ludo prima singularis praesens activa indicativus ludir
Appellatio pronuntiatusque
+/-
 API: [ˈlu.ð̞o](Castellane, castellano)
Syllabificatio phonetica: lu·do — morphologica: lud-o

Loci

+/-
M. Tullius Cicero
-106…-43 		C. Plinius Secundus
23–79		Marcus Valerius Martialis
40–103		 Apuleius
ca. 125-170
antiq. class. II II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.  (61 a.C.n. / 693 a.u.)

  • Non enim umquam turpior in ludo talario consessus fuit, maculosi senatores, nudi equites, tribuni non tam aerati quam, ut appellantur, aerarii. Pauci tamen boni inerant, quos reiectione fugare ille non potuerat, qui maesti inter sui dissimiles et maerentes sedebant et contagione turpitudinis vehementer permovebantur. —Epistolae ad Atticum Ciceronis [3][4]

class.  (44/43 a.C.n.)

  • neque enim ita generati a natura sumus, ut ad ludum et iocum facti esse videamur, ad severitatem potius et ad quaedam studia graviora atque maiora. ludo autem et ioco uti illo quidem licet, sed sicut somno et quietibus ceteris tum, cum gravibus seriisque rebus satis fecerimus. —De officiis Ciceronis [5]

saec. I.  (ca. 78 p.C.n.)

  • leones, lupi, canes, panthera in posterioribus quoque quinos ungues habent uno iuxta cruris articulum dependente; reliqua, quae sunt minora, et digitos quinos.
Bracchia non omnibus paria secum. Studioso Threci in C. Caesaris ludo notum est dexteram fuisse proceriorem.
Animalium quaedam ut manibus utuntur priorum ministerio pedum sedentque ad os illis admoventia cibos, ut sciuri. —Naturalis historia Plinii [6][4]

saec. I.  (ca. 85–102 p.C.n.)

  • Scribebamus epos; coepisti scribere: cessi,
Aemula ne starent carmina nostra tuis.
Transtulit ad tragicos se nostra Thalia coturnos:
Aptasti longum tu quoque syrma tibi.
Fila lyrae movi Calabris exculta Camenis:
Plectra rapis nobis, ambitiose, nova.
Audemus saturas: Lucilius esse laboras.
Ludo levis elegos: tu quoque ludis idem.
Quid minus esse potest? epigrammata fingere coepi:
Hinc etiam petitur iam mea palma tibi.
Elige, quid nolis - quis enim pudor, omnia velle? -
Et si quid non vis, Tucca, relinque mihi. —Epigrammata M. Valerii Martialis [7][4]

Latinitas postclassica

saec. II.  (ca. 158 p.C.n.)

  • Ipse domi tuae rector, ipse familiae dominus, ipse magister convivio. In ludo quoque gladiatorio frequens visitur; nomina gladiatorum et pugnas et vulnera plane quidem ut puer honestus ab ipso lanista docetur. Loquitur nunquam nisi Punice et si quid adhuc a matre graecissat; enim Latine loqui neque vult neque potest. —Apologia sive Pro se de magia liber Apulei [8][4]

saec. II.  (ca. 170 p.C.n.)

  • Porro alium ocreis, scuto, galea ferroque insignem e ludo putares gladiatorio procedere. Nec ille deerat, qui magistratum fascibus purpuraque luderet, nec qui pallio baculoque et baxeis et hircino barbitio philosophum fingeret, nec qui diversis harundinibus alter aucupem cum visco, alter piscatorem cum hamis induceret. —Metamorphoseon libri XI Apulei [9]

Fontes

  1. ↑ 1.0 1.1 Karl Ernst Georges, Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch (Hannover 1913/1918) — lūdo, lūsī, lūsum, ere (tom. 2, p. 0720)
  2. ↑ 2.0 2.1 2.2 Aegidius [Egidio] Forcellini, Lexicon Totius Latinitatis (Editio Quarta: Bononiae, Patavii) Tom. III, p. 122 — “LŪDO, dis, si, sum, dere, n. et a. 3.”
  3. ↑ 3.0 3.1 Marcus Tullius Cicero - Epistolae ad Atticum. (The Latin Library): Liber primus. Ep. 16 [3] — ludo
  4. ↑ 4.0 4.1 4.2 4.3 4.4 Vicicitatio: ludo.
  5. ↑ Marcus Tullius Cicero - De officiis ad Marcum filium libri tres. (The Latin Library): Liber primus. XXIX. [103] — ludo
  6. ↑ 6.0 6.1 Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber undecimus, cap. 99, [245] — ludo
  7. ↑ 7.0 7.1 Marcus Valerius Martialis - Epigrammata. (Bibliotheca Augustana): Liber duodecimus. XCIV, versus 8 — ludo
  8. ↑ 8.0 8.1 Apuleius - Apologia sive Pro se de magia liber. (Bibliotheca Augustana): Pagina 5. Sectio 98. Versus 7 — ludo
  9. ↑ Apuleius - Metamorphoseon libri XI. (Bibliotheca Augustana): Liber XI. Capitulum VIII. Versus 3 — magnus
Receptum de "https://la.wiktionary.org/w/index.php?title=ludo&oldid=225068"