Solum rufus Latine
ab hac subpagina tractatur.
Vide etiam s.v.
Rufus.
Color rufus.
 
Vicipaedia
Vicipaedia articulum habet de rufo.

Appellatio pronuntiatusque

+/-
 API: /ˈruːfus/(classice)
Syllabificatio phonetica: rū·fus — morphologica: ruf-us

Nomen adiectivum

+/-

rūf|us, -a, -um

  1. Color ruber, usurpatur de omnibus rubri coloris gradibus.
  2. Ruber, refertur ad colorem capillorum.

Declinatio

+/-
positivus singularis positivus pluralis
 cas. masc. fem. neut.  cas. masc. fem. neut.
nom. rūfus rūfa rūfum nom. rūfī rūfae rūfa
gen. rūfī rūfae rūfī gen. rūfōrum rūfārum rūfōrum
dat. rūfō rūfae rūfō dat. rūfīs rūfīs rūfīs
acc. rūfum rūfam rūfum acc. rūfōs rūfās rūfa
abl. rūfō rūfā rūfō abl. rūfīs rūfīs rūfīs
voc. rūfe rūfa rūfum voc. rūfī rūfae rūfa
rūfus comparativusdilatare ▼
rūfus comparativuscollabi ▲

Dictiones collatae

+/-

Dictiones derivatae

+/-

Translationes

+/-
Color ruberdilatare ▼
Color rubercollabi ▲
Refertur ad colorem capillorumdilatare ▼
Refertur ad colorem capillorumcollabi ▲

Loci

+/-
Lucius Annaeus Seneca -3/+65 C. Plinius Secundus 23-79 Aulus Gellius
ca. 130-170
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.

  • Deinde ad condicionem rerum humanarum respiciendum est, ut omnium accidentium aequi iudices simus; iniquus autem est, qui commune vitium singulis obiecit. Non est Aethiopis inter suos insignitus color, nec rufus crinis et coactus in nodum apud Germanos virum dedecet. —De Ira Senecae [1][2]

saec. I.

  • sunt et colorem differentiae. rubet Memphi, rufus est circa Oxum, Centuripis purpureus, circa Gelam in eadem Sicilia tanti splendoris, ut imaginem recipiat. in Cappadocia crocinus effoditur, tralucidus et odoratissimus. ad medicinae usus antiqui Tarentinum maxime laudabant, ab hoc quemcumque e marinis, ex eo genere spumeum praecipue, iumentorum vero et boum oculis Tragasaeum et Baeticum. —Naturalis historia Plinii [3]

Latinitas postclassica

saec. II.

  • Quippe qui ‘rufus’ color a rubore quidem appellatus est, sed cum aliter rubeat ignis, aliter sanguis, aliter ostrum, aliter crocum, aliter aurum, has singulas rufi varietates Latina oratio singulis propriisque vocabulis non demonstrat omniaque ista significat una ‘ruboris’ appellatione, nisi cum ex ipsis rebus vocabula colorum mutuatur et ‘igneum’ aliquid dicit et ‘flammeum’ et ‘sanguineum’ et ‘croceum’ et ‘ostrinum’ et ‘aureum’. —Noctes Atticae A. Gellii [4]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Lucius Annaeus Seneca - De ira, libri III. (The Latin Library):  Tomus / Liber 3. XXVI., versus 3 — rufus
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: rufus.
  3. Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Universitas Turicensis, Liber 31, cap. 41, [86] — rufus
  4. Aulus Gellius, Noctes Atticae libri viginti. (Peter K. Marshall, Oxonii MCMLXVIII). Liber secundus. Capitulum XXVI, [5] — rufus