soluti

Discretiva

soluti dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

solūtī

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
solūtī	casus genitivus singularis · genus masculinum	participii solūtus
solūtī	casus genitivus singularis · genus neutrum	participii solūtus
solūtī	casus nominativus pluralis · genus masculinum	participii solūtus
solūtī	casus vocativus pluralis · genus masculinum	participii solūtus
solūtī	casus genitivus singularis	substantivi solūtum

Appellatio pronuntiatusque

API: /soˈluːtiː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: so·lū·tī — morphologica: solut-i

Italice

soluti

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
soluti	forma pluralis	substantivi soluto

Appellatio pronuntiatusque

API: /soˈluti/

Syllabificatio phonetica: so·lu·ti — morphologica: solut-i

Loci

Aulus Cornelius Celsus 30

C. Plinius Secundus 23-79

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• Utrique ex immobilibus mobiles fiunt. Solutique calculi qui prius ulceri inhaeserat, signum est contra morem sanguis profusus et eo plus quo is asperior est. —De Medicina Celsi

saec. I.

• alia sunt in liquorem soluti umoris fecunda, alia concreti in pruinas aut coacti in nives aut glaciati in grandines, alia flatus, teporis alia <a>ut vaporis, alia roris, alia rigoris. —Naturalis historia Plinii