solutus
solūtus
+/-Appellatio pronuntiatusque
+/-API: /soˈluːtus/ (classice) - Syllabificatio phonetica: so·lū·tus — morphologica: solut-us
Notatio
+/-Participium
+/-Forma | Persona | Tempus | Vox | Modus | Casu | Verbum |
---|---|---|---|---|---|---|
solūtus | —
|
perfectum | passiva | participium | nominativo | solvō (solvere) |
Nomen adiectivum
+/-solūt|us, -a, -um (comp. solūtior; superl. solūtissimus; adverbium solūtē, solūtim) [1][2][3][4][5]
- A vinculo expeditus, liber.[1]
Declinatio
+/-positivus singularis | positivus pluralis | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
cas. | masc. | fem. | neut. | cas. | masc. | fem. | neut. |
nom. | solūtus | solūta | solūtum | nom. | solūtī | solūtae | solūta |
gen. | solūtī | solūtae | solūtī | gen. | solūtōrum | solūtārum | solūtōrum |
dat. | solūtō | solūtae | solūtō | dat. | solūtīs | solūtīs | solūtīs |
acc. | solūtum | solūtam | solūtum | acc. | solūtōs | solūtās | solūta |
abl. | solūtō | solūtā | solūtō | abl. | solūtīs | solūtīs | solūtīs |
voc. | solūte | solūta | solūtum | voc. | solūtī | solūtae | solūta |
solūtus comparativus | dilatare ▼ |
---|
solūtus comparativus | collabi ▲ |
---|
comparativus singularis | comparativus pluralis | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
cas. | masc. | fem. | neut. | cas. | masc. | fem. | neut. |
nom. | solūtior | solūtior | solūtius | nom. | solūtiōrēs | solūtiōrēs | solūtiōra |
gen. | solūtiōris | solūtiōris | solūtiōris | gen. | solūtiōrum | solūtiōrum | solūtiōrum |
dat. | solūtiōrī | solūtiōrī | solūtiōrī | dat. | solūtiōribus | solūtiōribus | solūtiōribus |
acc. | solūtiōrem | solūtiōrem | solūtius | acc. | solūtiōrēs | solūtiōrēs | solūtiōra |
abl. | solūtiōre | solūtiōre | solūtiōre | abl. | solūtiōribus | solūtiōribus | solūtiōribus |
voc. | solūtior | solūtior | solūtius | voc. | solūtiōrēs | solūtiōrēs | solūtiōra |
solūtus superlativus | dilatare ▼ |
---|
solūtus superlativus | collabi ▲ |
---|
superlativus singularis | superlativus pluralis | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
cas. | masc. | fem. | neut. | cas. | masc. | fem. | neut. |
nom. | solūtissimus | solūtissima | solūtissimum | nom. | solūtissimī | solūtissimae | solūtissima |
gen. | solūtissimī | solūtissimae | solūtissimī | gen. | solūtissimōrum | solūtissimārum | solūtissimōrum |
dat. | solūtissimō | solūtissimae | solūtissimō | dat. | solūtissimīs | solūtissimīs | solūtissimīs |
acc. | solūtissimum | solūtissimam | solūtissimum | acc. | solūtissimōs | solūtissimās | solūtissima |
abl. | solūtissimō | solūtissimā | solūtissimō | abl. | solūtissimīs | solūtissimīs | solūtissimīs |
voc. | solūtissime | solūtissima | solūtissimum | voc. | solūtissimī | solūtissimae | solūtissima |
Translationes
+/-Discretiva
solutus dictio est in variis linguis: |
Loci
+/-Aulus Cornelius Celsus 30 | C. Plinius Secundus 23-79 | |||||||||||||||||||||
antiq. | class. | I | II | III | IV | V | VI | VII | VIII | IX | X | XI | XII | XIII | XIV | XV | XVI | XVII | XVIII | XIX | XX | XXI |
Latinitas Romana
+/-
- Quin etiam morbus ipse sive subito solutus est, deinde suppuratio exorta est, sive effuso pure permanet, non iniuste terret. —De Medicina Celsi [6][7]
- ceteras omnes singuli, et duces ipsi imperatoresque, militibus aut aliquando collegis dedere, decrevit in triumphis senatus cura belli solutus et populus otiosus, graminea numquam nisi in desperatione suprema contigit, nulli nisi ab universo exercitu servato decreta. —Naturalis historia Plinii [8][7]
Fontes
- ↑ 1.0 1.1 Aegidius [Egidio] Forcellini, Lexicon Totius Latinitatis (Editio Quarta: Bononiae, Patavii) Tom. IV (R-S) / Tom. IV (T-Z), p. 415 — “SŎLŪTUS, a, um”
- ↑ Freund, Wilhelm (1806-1894). Grand dictionnaire de la langue latine … (Editio Prima: Paris, 1883-1929) Tom. III, p. 283 — “sŏlūtus, a, um, Pa.”
- ↑ Karl Ernst Georges, Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch (Hannover 1913/1918) — solūtus, a, um, PAdi. (v. solvo) (tom. 2, p. 2722)
- ↑ Langenscheidt, Online-Wörterbuch (Lexicon Latinum et Germanicum) — solutus
- ↑ Olivetti, Dizionario Latino (Lexicon Latinum et Italicum) — solutus
- ↑ Aulus Cornelius Celsus, De Medicina - Libri Octo. (Teubner, Lipsiae MDCCCLIX). Liber septimus, III. [[2] ] — solutus
- ↑ 7.0 7.1 Vicicitatio: solutus.
- ↑ Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber XXII, cap. 4, [7] — solutus