solūtus

+/-

Appellatio pronuntiatusque

+/-
 API: /soˈluːtus/(classice)
Syllabificatio phonetica: so·lū·tus — morphologica: solut-us

Notatio

+/-
Latine: solvō (solvere)

Participium

+/-
Forma Persona Tempus Vox Modus­ Casu Verbum
solūtus
perfectum passiva participium­ nominativo solvō (solvere)

Nomen adiectivum

+/-

solūt|us, -a, -um (comp. solūtior; superl. solūtissimus; adverbium solūtē, solūtim) [1][2][3][4][5]

  1. A vinculo expeditus, liber.[1]

Declinatio

+/-
positivus singularis positivus pluralis
 cas. masc. fem. neut.  cas. masc. fem. neut.
nom. solūtus solūta solūtum nom. solūtī solūtae solūta
gen. solūtī solūtae solūtī gen. solūtōrum solūtārum solūtōrum
dat. solūtō solūtae solūtō dat. solūtīs solūtīs solūtīs
acc. solūtum solūtam solūtum acc. solūtōs solūtās solūta
abl. solūtō solūtā solūtō abl. solūtīs solūtīs solūtīs
voc. solūte solūta solūtum voc. solūtī solūtae solūta

Translationes

+/-

Discretiva

  solutus dictio est in variis linguis:

Loci

+/-
Aulus Cornelius Celsus 30 C. Plinius Secundus 23-79
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

+/-

class.

  • Quin etiam morbus ipse sive subito solutus est, deinde suppuratio exorta est, sive effuso pure permanet, non iniuste terret. —De Medicina Celsi [6][7]

saec. I.

  • ceteras omnes singuli, et duces ipsi imperatoresque, militibus aut aliquando collegis dedere, decrevit in triumphis senatus cura belli solutus et populus otiosus, graminea numquam nisi in desperatione suprema contigit, nulli nisi ab universo exercitu servato decreta. —Naturalis historia Plinii [8][7]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Aegidius [Egidio] Forcellini, Lexicon Totius Latinitatis (Editio Quarta: Bononiae, Patavii) Tom. IV (R-S) / Tom. IV (T-Z), p. 415 — “SŎLŪTUS, a, um”
  2. Freund, Wilhelm (1806-1894). Grand dictionnaire de la langue latine … (Editio Prima: Paris, 1883-1929) Tom. III, p. 283 — “sŏlūtus, a, um, Pa.”
  3. Karl Ernst Georges, Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch (Hannover 1913/1918) — solūtus, a, um, PAdi. (v. solvo) (tom. 2, p. 2722)
  4. Langenscheidt, Online-Wörterbuch (Lexicon Latinum et Germanicum)solutus
  5. Olivetti, Dizionario Latino (Lexicon Latinum et Italicum)solutus
  6. Aulus Cornelius Celsus, De Medicina - Libri Octo. (Teubner, Lipsiae MDCCCLIX). Liber septimus, III. [[2] ] — solutus
  7. 7.0 7.1 Vicicitatio: solutus.
  8. Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber XXII, cap. 4, [7] — solutus