Appellatio pronuntiatusque
+/-
Syllabificatio phonetica: ve·tus·tās — morphologica: vetust-asNotatio
+/-
← Latine : vetus -itās Nomen substantivum
+/-
vetust |ās, -ātis fem. [1] [2] [3]
Longum decursi temporis spatium
Longinquitas temporis sive praeteriti sive futuri, duratio
Antiquitas
(Meton. homines antiquitatisDeclinatio
+/-
Translationes
+/-
Longum decursi temporis spatium
Longinquitas temporis sive praeteriti sive futuri
Discretiva
vetustas dictio est in variis linguis:
Formae affines
+/-
Proprietates grammaticales
+/-
Forma
Persona
Tempus
Vox
Modus
Verbum
vetustās
secunda singularis
praesens
activa
indicativus
vetustō (vetustāre)
Forma
Modus flexurae
originis
vetustās
casus accusativus pluralis · genus femininum
adiectivi vetustus
Appellatio pronuntiatusque
+/-
Syllabificatio phonetica: ve·tus·tās — morphologica: vetust-as Fontes
↑ Aegidius [Egidio] Forcellini, Lexicon Totius Latinitatis (Editio Quarta: Bononiae, Patavii) Tom. IV (R-S) / Tom. IV (T-Z) , p. 972 — “VĔTUSTAS, ātis, f. 3. (vetustus)”
↑ Freund, Wilhelm (1806-1894). Grand dictionnaire de la langue latine … (Editio Prima: Paris, 1883-1929) Tom. III , p. 574 — “vĕtustas, ātis, f. [vetus]”
↑ Karl Ernst Georges, Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch (Hannover 1913/1918) — vetustās, ātis, f. (vetustus) (tom. 2, p. 3462)
