destruo

Latine

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈdeːstruoː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: dēs·tru·ō — morphologica: de-stru-o

Notatio

← de + struō

Verbum transitivum

dēstrŭ|ō, -ĕre, dēstrūxī, dēstrūctum

1. √ In partes aliquid redigere.

   aedificium destruere

2. (Fig.) delēre.

   hostem destruere

Coniugatio

Verbum finitum

­

Thema	Vox activa
dēstru-	Tempus praesens			imperfectum		futurum
Persona	indicativ.	coniunct.	imperat.	indicativ.	coniunct.	indicativ.	imperat.
I. sing.	dēstruō	dēstruam		dēstruēbam	dēstruerem	dēstruam
II. sing.	dēstruis	dēstruās	dēstrue!	dēstruēbās	dēstruerēs	dēstruēs	dēstruitō!
III. sing.	dēstruit	dēstruat		dēstruēbat	dēstrueret	dēstruet	dēstruitō!
I. plur.	dēstruimus	dēstruāmus		dēstruēbāmus	dēstruerēmus	dēstruēmus
II. plur.	dēstruitis	dēstruātis	dēstruite!	dēstruēbātis	dēstruerētis	dēstruētis	dēstruitōte!
III. plur.	dēstruunt	dēstruant		dēstruēbant	dēstruerent	dēstruent	dēstruuntō!
Thema	Vox passiva
dēstru-	Tempus praesens			imperfectum		futurum
Persona	indicativ.	coniunct.	imperat.	indicativ.	coniunct.	indicativ.	imperat.
I. sing.	dēstruor	dēstruar		dēstruēbar	dēstruerer	dēstruar
II. sing.	dēstrueris	dēstruāris	dēstruere!	dēstruēbāris	dēstruerēris	dēstruēris	dēstruitor!
III. sing.	dēstruitur	dēstruātur		dēstruēbātur	dēstruerētur	dēstruētur	dēstruitor!
I. plur.	dēstruimur	dēstruāmur		dēstruēbāmur	dēstruerēmur	dēstruēmur
II. plur.	dēstruiminī	dēstruāminī	dēstruiminī!	dēstruēbāminī	dēstruerēminī	dēstruēminī	—
III. plur.	dēstruuntur	dēstruantur		dēstruēbantur	dēstruerentur	dēstruentur	dēstruuntor!

Thema	Vox activa
dēstrūx-	Tempus perfectum		plusquam perfectum		futurum exactum
Persona	indicativ.	coniunct.	indicativ.	coniunct.
I. sing.	dēstrūxī	dēstrūxerim	dēstrūxeram	dēstrūxissem	dēstrūxerō
II. sing.	dēstrūxistī	dēstrūxeris	dēstrūxerās	dēstrūxissēs	dēstrūxeris
III. sing.	dēstrūxit	dēstrūxerit	dēstrūxerat	dēstrūxisset	dēstrūxerit
I. plur.	dēstrūximus	dēstrūxerimus	dēstrūxerāmus	dēstrūxissēmus	dēstrūxerimus
II. plur.	dēstrūxistis	dēstrūxeritis	dēstrūxerātis	dēstrūxissētis	dēstrūxeritis
III. plur.	dēstrūxērunt	dēstrūxerint	dēstrūxerant	dēstrūxissent	dēstrūxerint

Verbum infinitum

Modus	infinitivus			participium
Tempus	praesens	perfectum	futurum	praesens	perfectum	futurum
Vox activa	dēstruere	dēstrūxisse	dēstrūctūrum, -am, -um esse	dēstruēns		dēstrūctūrus, -a, -um­
Vox passiva	dēstruī	dēstrūctum, -am, -um esse	dēstrūctum īrī		dēstrūctus, -a, -um
Gerundium		Gerundivum			Supinum
dēstruendī		dēstruendus, -a, -um			dēstrūctum	dēstrūctū

Dictiones collatae

• astruō, astruere, (adstruō)
• cirumstruō, circumstruere
• exstruō, exstruere
• īnstruō, īnstruere
• interstruō, interstruere
• obstruō, obstruere
• perstruō, perstruere
• praestruō, praestruere
• restruō, restruere
• struō, struere
• substruō, substruere
• superstruō, superstruere

Antonyma · contraria

• cōnstruō, cōnstruere

Dictiones derivatae

• dēstrūctilis
• dēstrūctiō
• dēstrūctīvus
• dēstrūctor
• dēstrūctūra

Translationes

In partes aliquid redigere

• Anglice: demolish (en), ruin (en)

• Germanice: abreißen (de), niederreißen (de)

Delere

• Anglice: destroy (en)
• Esperantice: detrui (eo)

• Germanice: vernichten (de), zerstören (de)