eo

Latine

Appellatio

eō

API: /ˈeoː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: e·ō — morphologica: e-o

Notatio¹

← Lingua prisca Indoeuropaea *ei-. Vide radicem i.

Verbum intransitivum

eō, īre, iī vel īvī, itum

1. √ Movere a loco ad alterum.

Verbum finitum

Vox activa
	Tempus praesens			imperfectum		futurum
Persona	indicativ.	coniunct.	imperat.	indicativ.	coniunct.	indicativ.	imperat.
I. sing.	eō	eam		ībam	īrem	ībō
II. sing.	īs	eās	ī!	ībās	īrēs	ībis	ītō!
III. sing.	it	eat		ībat	īret	ībit	ītō!
I. plur.	īmus	eāmus		ībāmus	īrēmus	ībimus
II. plur.	ītis	eātis	īte!	ībātis	īrētis	ībitis	ītōte!
III. plur.	eunt	eant		ībant	īrent	ībunt	euntō!­
Vox passiva
	Tempus praesens			imperfectum		futurum
Persona	indicativ.	coniunct.	imperat.	indicativ.	coniunct.	indicativ.	imperat.
III. sing.	ītur	eātur		ībātur	īrētur	ībitur	—

Thema	Vox activa
i-	Tempus perfectum		plusquam perfectum		futurum exactum
Persona	indicativ.	coniunct.	indicativ.	coniunct.
I. sing.	iī	ierim	ieram	īssem	ierō
II. sing.	īstī	ieris	ierās	īssēs	ieris
III. sing.	iit	ierit	ierat	īsset	ierit
I. plur.	iimus	ierimus	ierāmus	īssēmus	ierimus
II. plur.	īstis	ieritis	ierātis	īssētis	ieritis
III. plur.	iērunt	ierint	ierant	īssent	ierint

Verbum infinitum

Modus	infinitivus			participium
Tempus	praesens	perfectum	futurum	praesens	perfectum	futurum
Vox activa	īre	īsse	itūrum, -am, -um esse	iēns		itūrus, -a, -um­
Vox passiva	īrī	itum, -am, -um esse	itum īrī		itus, -a, -um
Gerundium		Gerundivum			Supinum
eundī		eundus, -a, -um			itum	itū

Dictiones collatae

Antonyma · contraria

• stō, stāre

Dictiones derivatae

• itō, itāre

Composita

• abeō, abīre
• adeō, adīre
• anteeō, anteīre
• circumeō, circumīre
• coeō, coīre
• dëeō, dëīre
• exeō, exīre
• ineō, inīre
• intereō, interīre
• introeō, introīre
• obeō, obīre
• pereō, perīre
• praeeō, praeīre
• praetereō, praeterīre
• prōdeō, prōdīre
• redeō, redīre
• subeō, subīre
• trānseō, trānsīre
• vēneō, vēnīre

Translationes

Movere a loco ad alterum

• Anglice: go (en)
• Bohemice: jít (cs)
• Dacoromane: merge (ro), umbla (ro)
• Finnice: mennä (fi)
• Francogallice: aller (fr)
• Germanice: gehen (de)
• Graeca Antiqua: εἶμι ‎(eîmi)

• Hispanice: ir (es)
• Islandice: ganga (is)
• Italice: andare (it)
• Lusitane: ir (pt)
• Persice: رفتن‎‎ (fa) ‎(rftn)
• Ruthenice: идти (ru) ‎(idti)
• Suecice: gå (sv)

Notatio²

A casu singulari ablativo dativoque a is.

Adverbium

eō

1. In eo loco
2. In eum locum
3. Eo tempore
4. Ea re, ea causa

Translationes

In eo loco

• Anglice: there (en), in that place (en)

• Germanice: dort (de), so weit (de)

In eum locum

• Anglice: thither (en), to that place (en)

• Germanice: dahin (de), hierher (de)

Eo tempore

• Anglice: so long (en), until (en)

• Germanice: so lange (de)

Eo causa

• Anglice: because (en), therefore (en)

• Germanice: deswegen (de), deshalb (de), darum (de)

Discretiva

eo dictio est in variis linguis:

• Hibernice: eo
• multilingue: eo

Dictiones similes

• Anglice: eo–

Formae affines

Latine

eō

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
eō	casus ablativus singularis · genus masculinum	pronominis is
eō	casus ablativus singularis · genus neutrum	pronominis is

Appellatio

eō

API: /ˈeoː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: e·ō — morphologica: e-o