eo
Appellatio pronuntiatusque
+/-eō API: /ˈeoː/ (classice) - Syllabificatio phonetica: e·ō — morphologica: e-o
Notatio1
+/-- ← Lingua prisca Indoeuropaea *ei-. Vide radicem i.
Verbum intransitivum
+/-eō, īre, iī vel īvī, itum
- √ Movere a loco ad alterum.
Coniugatio
+/-Verbum finitum
+/-Vox activa | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Tempus praesens | imperfectum | futurum | |||||
Persona | indicativ. | coniunct. | imperat. | indicativ. | coniunct. | indicativ. | imperat. |
I. sing. | eō | eam | ībam | īrem | ībō | ||
II. sing. | īs | eās | ī! | ībās | īrēs | ībis | ītō! |
III. sing. | it | eat | ībat | īret | ībit | ītō! | |
I. plur. | īmus | eāmus | ībāmus | īrēmus | ībimus | ||
II. plur. | ītis | eātis | īte! | ībātis | īrētis | ībitis | ītōte! |
III. plur. | eunt | eant | ībant | īrent | ībunt | euntō! | |
Vox passiva | |||||||
Tempus praesens | imperfectum | futurum | |||||
Persona | indicativ. | coniunct. | imperat. | indicativ. | coniunct. | indicativ. | imperat. |
III. sing. | ītur | eātur | ībātur | īrētur | ībitur | — |
Thema | Vox activa | ||||
---|---|---|---|---|---|
i- | Tempus perfectum | plusquam perfectum | futurum exactum | ||
Persona | indicativ. | coniunct. | indicativ. | coniunct. | |
I. sing. | iī | ierim | ieram | īssem | ierō |
II. sing. | īstī | ieris | ierās | īssēs | ieris |
III. sing. | iit | ierit | ierat | īsset | ierit |
I. plur. | iimus | ierimus | ierāmus | īssēmus | ierimus |
II. plur. | īstis | ieritis | ierātis | īssētis | ieritis |
III. plur. | iērunt | ierint | ierant | īssent | ierint |
Verbum infinitum
+/-Dictiones collatae
+/-Dictiones derivatae
+/-Composita
+/-Translationes
+/-Movere a loco ad alterum
Notatio2
+/-A casu singulari ablativo dativoque a is.
Adverbium
+/-Discretiva
![]() |
eo dictio est in variis linguis: |