Latine +/-

Appellatio pronuntiatusque +/-

 API: /resoˈluːtus/(classice)
Syllabificatio phonetica: re·so·lū·tus — morphologica: re-solut-us

Notatio +/-

Latine: resolvō (resolvere)

Participium +/-

Forma Persona Tempus Vox Modus­ Casu Verbum
resolūtus
perfectum passiva participium­ nominativo resolvō (resolvere)

Nomen adiectivum +/-

resolūt|us, -a, -um (comp. resolūtior; adverbium resolūtē) [1][2][3][4][5]

  1. Languore affectus, ad voluptates propensus.
  2. Enervatus, effeminatus.
  3. A vinculo expeditus, liber.

Declinatio +/-

positivus singularis positivus pluralis
 cas. masc. fem. neut.  cas. masc. fem. neut.
nom. resolūtus resolūta resolūtum nom. resolūtī resolūtae resolūta
gen. resolūtī resolūtae resolūtī gen. resolūtōrum resolūtārum resolūtōrum
dat. resolūtō resolūtae resolūtō dat. resolūtīs resolūtīs resolūtīs
acc. resolūtum resolūtam resolūtum acc. resolūtōs resolūtās resolūta
abl. resolūtō resolūtā resolūtō abl. resolūtīs resolūtīs resolūtīs
voc. resolūte resolūta resolūtum voc. resolūtī resolūtae resolūta

Translationes +/-

Loci +/-

Aulus Cornelius Celsus 30
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana +/-

class.

  • Febrem autem ardentem, quam Graeci causoden vocant, subitus horror exsolvit. Si in febre aures obtunsae sunt, si sanguis naribus fluxit, aut venter resolutus est, illud malum desinit ex toto. Nihil plus adversus surditatem quam biliosa alvus potest. —De Medicina Celsi [6][7]

Fontes

  1. Aegidius [Egidio] Forcellini, Lexicon Totius Latinitatis (Editio Quarta: Bononiae, Patavii) Tom. IV (R-S) / Tom. IV (T-Z), p. 111 — “RESŎLŪTUS, a, um”
  2. Freund, Wilhelm (1806-1894). Grand dictionnaire de la langue latine … (Editio Prima: Paris, 1883-1929) Tom. III, p. 101 — “rĕsŏlūtus, a, um, Pa.”
  3. Karl Ernst Georges, Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch (Hannover 1913/1918) — resolūtus, a, um, PAdi. (v. resolvo) (tom. 2, p. 2346)
  4. Langenscheidt, Online-Wörterbuch (Lexicon Latinum et Germanicum)resolutus
  5. Olivetti, Dizionario Latino (Lexicon Latinum et Italicum)resolutus
  6. Aulus Cornelius Celsus, De Medicina - Libri Octo. (Teubner, Lipsiae MDCCCLIX). Liber secundus, VIII. [[19] ] — resolutus
  7. Vicicitatio: resolutus.