Appellatio pronuntiatusque
+/-
Syllabificatio phonetica: prae·sēns — morphologica: praes-ens
Notatio
+/-
← Latine : praesum (praeesse )
Participium
+/-
Forma
Persona
Tempus
Vox
Modus
Verbum
praesēns
—
praesens
activa
participium
praeesse (praeesse)
Declinatio
+/-
Dictiones derivatae
+/-
Translationes
+/-
Participium: qui praeest alio dilatare ▼
Participium: qui praeest alio collabi ▲
Nomen adiectivum
+/-
praes |ēns, -ēns, -ēns [1] [2] [3] [4] [5]
Qui adest
Qui est in conspectu
Qui nunc est, vel fit (dicitur enim de loco et tempore)
Declinatio
+/-
praesēns comparativusdilatare ▼
praesēns comparativuscollabi ▲
praesēns superlativusdilatare ▼
praesēns superlativuscollabi ▲
Translationes
+/-
Qui est in conspectu dilatare ▼
Qui est in conspectu collabi ▲
Adverbium
+/-
praesēns
Statim
Nomen substantivum
+/-
praes |ēns, -entis neut. (postclassice) [4]
Tempus praesens, tempora praesentia
Declinatio
+/-
Dictiones collatae
+/-
Collocationes
Translationes
+/-
Tempus praesens dilatare ▼
Latinitas Romana
+/-
class.
Supprimendus autem vomitus est, qui per se venit. Sed si nausia est aut si coacuit intus cibus aut computruit, quorum utrumlibet ructus ostendit, eiciendus est; protinusque, cibis adsumptis isdem, quos proxime posui, stomachus restituendus. Ubi sublatus est praesens metus, ad ea redeundum est, quae supra praecepta sunt. —De Medicina Celsi [6] [7]
saec. I.
Maximus ille tuus, Ovidi, Caesonius hic est,
Cuius adhuc vultum vivida cera tenet.
Hunc Nero damnavit; sed tu damnare Neronem
Ausus es et profugi, non tua, fata sequi:
Aequora per Scyllae magnus comes exulis isti,
Qui modo nolueras consulis ire comes.
Si victura meis mandantur nomina chartis
Et fas est cineri me superesse meo:
Audiet hoc praesens venturaque turba, fuisse
Illi te, Senecae quod fuit ille suo. —Epigrammata M. Valerii Martialis [8] [7]
Latinitas postclassica
+/-
saec. II.
nam de tot pulchris et latis orbibus et tam
antiquis una comedunt patrimonia mensa.
nullus iam parasitus erit. sed quis ferat istas
luxuriae sordes? quanta est gula quae sibi totos
ponit apros, animal propter convivia natum!
poena tamen praesens , cum tu deponis amictus
turgidus et crudum pavonem in balnea portas.
hinc subitae mortes atque intestata senectus.
it nova nec tristis per cunctas fabula cenas;
ducitur iratis plaudendum funus amicis. —Saturae D. Iuni Iuvenalis [9] [7]
Fontes
↑ 1.0 1.1 Aegidius [Egidio] Forcellini, Lexicon Totius Latinitatis (Editio Quarta: Bononiae, Patavii) Tom. III , p. 827 — “PRÆSENS, entis, particip. a præsum.”
↑ 2.0 2.1 Freund, Wilhelm (1806-1894). Grand dictionnaire de la langue latine … (Editio Prima: Paris, 1883-1929) Tom. II , p. 878 — "præsens, entis adj.”
↑ 3.0 3.1 Karl Ernst Georges, Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch (Hannover 1913/1918) — praesēns, entis, PAdi. (2. praes u. ens v. sum) (tom. 2, p. 1878)
↑ 4.0 4.1 4.2 Langenscheidt, Online-Wörterbuch (Lexicon Latinum et Germanicum) — praesens
↑ 5.0 5.1 Olivetti, Dizionario Latino (Lexicon Latinum et Italicum) — praesens
↑ 6.0 6.1 Aulus Cornelius Celsus , De Medicina - Libri Octo. (Teubner, Lipsiae MDCCCLIX). Liber quartus , XII. [11] — praesens
↑ 7.0 7.1 7.2 7.3 Vicicitatio: praesens .
↑ 8.0 8.1 Marcus Valerius Martialis - Epigrammata. (Universitas Turicensis ): Liber septimus. XLIV — praesens
↑ 9.0 9.1 Decimus Iunius Iuvenalis , Saturae. (Ed. brevique adnotatione critica instr. W. V. Clausen, Oxford 1959). Satura I, versus 142 — praesens