invenio
Appellatio pronuntiatusque
+/-API: /inˈwenioː/ (classice) - Syllabificatio phonetica: in·ve·ni·ō — morphologica: in-ven-io
Notatio
+/-Verbum transitivum
+/-invĕn|ĭō, -īre, invēnī, inventum
- Reperīre; et dicitur de rebus omnibus, quae vel data opera quaesita, vel casu oblata, quocumque modo comperimus.[1]
- Excōgitāre, comminīscī
Coniugatio
+/-Verbum finitum
Thema | Vox activa | ||||
---|---|---|---|---|---|
invēn- | Tempus perfectum | plusquam perfectum | futurum exactum | ||
Persona | indicativ. | coniunct. | indicativ. | coniunct. | |
I. sing. | invēnī | invēnerim | invēneram | invēnissem | invēnerō |
II. sing. | invēnistī | invēneris | invēnerās | invēnissēs | invēneris |
III. sing. | invēnit | invēnerit | invēnerat | invēnisset | invēnerit |
I. plur. | invēnimus | invēnerimus | invēnerāmus | invēnissēmus | invēnerimus |
II. plur. | invēnistis | invēneritis | invēnerātis | invēnissētis | invēneritis |
III. plur. | invēnērunt | invēnerint | invēnerant | invēnissent | invēnerint |
Verbum infinitum
Modus | infinitivus | participium | ||||
---|---|---|---|---|---|---|
Tempus | praesens | perfectum | futurum | praesens | perfectum | futurum |
Vox activa |
invenīre | invēnisse | inventūrum, -am, -um esse |
inveniēns | inventūrus, -a, -um | |
Vox passiva |
invenīrī | inventum, -am, -um esse |
inventum īrī | inventus, -a, -um |
||
Gerundium | Gerundivum | Supinum | ||||
inveniendī | inveniendus, -a, -um | inventum | inventū |
Usus
+/-- invenire + Accusativus cum Infinitivo
Dictiones collatae
+/-- adinveniō, adinvenīre
- adveniō, advenīre
- anteveniō, antevenīre
- circumveniō, circumvenīre
- contrāveniō, contrāvenīre
- conveniō, convenīre
- dēveniō, dēvenīre
- disconveniō, disconvenīre
- ēveniō, ēvenīre
- interveniō, intervenīre
- obveniō, obvenīre
- perveniō, pervenīre
- praeveniō, praevenīre
- prōveniō, prōvenīre
- reveniō, revenīre
- subveniō, subvenīre
- superveniō, supervenīre
- trānsveniō, trānsvenīre
Dictiones derivatae
+/-Translationes
+/-Reperire