sufficio

Latine

Appellatio pronuntiatusque

API: /sufˈfikioː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: suf·fi·ci·ō — morphologica: suf-fic-io

Formae aliae

• subficiō

Notatio

← Latine: sub + faciō

Verbum temporale

suffĭc|ĭō, -ĕre, suffēcī, suffectum

1. √ (Intransitivē) posse aliquid facere, satis posse aut esse.
2. (Transitīvē) fundamentum ponere, subter facere.

Coniugatio

Verbum finitum

­

Thema	Vox activa
suffic-	Tempus praesens			imperfectum		futurum
Persona	indicativ.	coniunct.	imperat.	indicativ.	coniunct.	indicativ.	imperat.
I. sing.	sufficiō	sufficiam		sufficiēbam	sufficerem	sufficiam
II. sing.	sufficis	sufficiās	suffice!	sufficiēbās	sufficerēs	sufficiēs	sufficitō!
III. sing.	sufficit	sufficiat		sufficiēbat	sufficeret	sufficiet	sufficitō!
I. plur.	sufficimus	sufficiāmus		sufficiēbāmus	sufficerēmus	sufficiēmus
II. plur.	sufficitis	sufficiātis	sufficite!	sufficiēbātis	sufficerētis	sufficiētis	sufficitōte!
III. plur.	sufficiunt	sufficiant		sufficiēbant	sufficerent	sufficient	sufficiuntō!
Thema	Vox passiva
suffic-	Tempus praesens			imperfectum		futurum
Persona	indicativ.	coniunct.	imperat.	indicativ.	coniunct.	indicativ.	imperat.
I. sing.	sufficior	sufficiar		sufficiēbar	sufficerer	sufficiar
II. sing.	sufficeris	sufficiāris	sufficere!	sufficiēbāris	sufficerēris	sufficiēris	sufficitor!
III. sing.	sufficitur	sufficiātur		sufficiēbātur	sufficerētur	sufficiētur	sufficitor!
I. plur.	sufficimur	sufficiāmur		sufficiēbāmur	sufficerēmur	sufficiēmur
II. plur.	sufficiminī	sufficiāminī	sufficiminī!	sufficiēbāminī	sufficerēminī	sufficiēminī	—
III. plur.	sufficiuntur	sufficiantur		sufficiēbantur	sufficerentur	sufficientur	sufficiuntor!

Thema	Vox activa
suffēc-	Tempus perfectum		plusquam perfectum		futurum exactum
Persona	indicativ.	coniunct.	indicativ.	coniunct.
I. sing.	suffēcī	suffēcerim	suffēceram	suffēcissem	suffēcerō
II. sing.	suffēcistī	suffēceris	suffēcerās	suffēcissēs	suffēceris
III. sing.	suffēcit	suffēcerit	suffēcerat	suffēcisset	suffēcerit
I. plur.	suffēcimus	suffēcerimus	suffēcerāmus	suffēcissēmus	suffēcerimus
II. plur.	suffēcistis	suffēceritis	suffēcerātis	suffēcissētis	suffēceritis
III. plur.	suffēcērunt	suffēcerint	suffēcerant	suffēcissent	suffēcerint

Verbum infinitum

Modus	infinitivus			participium
Tempus	praesens	perfectum	futurum	praesens	perfectum	futurum
Vox activa	sufficere	suffēcisse	suffectūrum, -am, -um esse	sufficiēns		suffectūrus, -a, -um­
Vox passiva	sufficī	suffectum, -am, -um esse	suffectum īrī		suffectus, -a, -um
Gerundium		Gerundivum			Supinum
sufficiendī		sufficiendus, -a, -um			suffectum	suffectū

Dictiones collatae

• faciō, facere

Composita

…ficio	dilatare ▼

…ficio	collabi ▲

afficiō, afficere, affectiō, affectus cōnficiō, cōnficere, cōnfectiō, cōnfectus dēficiō, dēficere, dēfectiō, dēfectus efficiō, efficere, effectiō, effectus īnficiō, īnficere, īnfectiō, īnfectus interficiō, interficere, interfectiō, interfectus officiō, officere perficiō, perficere, perfectiō, perfectus praeficiō, praeficere, praefectiō, praefectus prōficiō, prōficere, prōfectiō, prōfectus reficiō, reficere, refectiō, refectus subdēficiō, subdēficere superefficiō, superefficere

Dictiones derivatae

• sufficiēns
• sufficienter (adverbium)

Translationes

Posse aliquid facere, satis posse aut esse	dilatare ▼

Posse aliquid facere, satis posse aut esse	collabi ▲

Anglice: suffice (en) Esperantice: sufiĉi (eo) Germanice: genügen (de), ausreichen (de), imstande sein (de)

Fundamentumm ponere, subter facere	dilatare ▼

Fundamentumm ponere, subter facere	collabi ▲

Anglice: underpin (en), corroborate (en) Germanice: untermauern (de)

Loci

Aurelius Augustinus Hipponensis 354-430

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas postclassica

saec. IV.

• Ego autem tanto minus hoc audeo, quanto minus id quoque in nobis quod vita continua vigilantes dormientesque experimur, quo pacto fiat explicare sufficio. —Epistolae Augustini